ညခင်းအချိန် ဂိမ်းဆော့ရင်းဗိုက်ဆာတယ်ဆိုပြီးထထညည်းတဲ့ ကမ္ဘာ့ကြောင့် လမ်းထိပ်ကစတိုးဆိုင်ဆီကို မဟာတစ်ယောက် အဝယ်တော်ထွက်လာရသည်။
ကိုယ်ဗိုက်ဆာတာကို ကိုယ်တိုင်လည်းသွားမဝယ်ဘဲ သူ့ကိုတဆာဆာနဲ့သွားဝယ်ပေးဖို့လာပူဆာသည်မို့ နားငြီးလာ၍လာဝယ်ပေးခြင်းသာ။ သူပါလိုက်ခဲ့ဆိုတော့လည်း ညောင်းနေလို့လမ်းမလျှောက်ချင်ဘူးတဲ့။ မဝယ်ပေးမချင်း ဗိုက်ဆာတယ်၊ဗိုက်ဆာတယ်ဆိုပြီး သူ့အခန်းထဲလာလာအော်နေတာ။ အရင်ရက်ကဝယ်ထားတဲ့မုန့်တွေကလည်း သူပဲအများဆုံးစားလို့အကုန်ကုန်ပြီလေ။
တစ်ခါတစ်လေ သူတို့ရဲ့အငယ်ဆုံးက အဲ့လိုမျိုးလည်း ဂျစ်တိုက်တတ်သေးသည်။
တစ်ယောက်တည်းမသွားချင်လို့
ကိုကြီးကိုအဖော်ခေါ်တော့လည်း ဂိမ်း ဆော့နေတာနဲ့မအား။ အဲ့တာနဲ့ပဲ သူတစ်ယောက်တည်းထွက်လာတယ်ဆိုပါတော့။စာရွက်နဲ့ကိုစာရင်းအတိအကျမှာလိုက်တဲ့ကမ္ဘာပစ္စည်းတွေစုံပြီဆိုမှ ကိုကြီးနဲ့သူ့ဖို့ မုန့်နည်းနည်းထပ်ဝယ်ပြီး ပြန်လာခဲ့သည်။
သူတို့လမ်းကြားလေးသည် ညခင်းအချိန်ဆို ကိုယ့်အိမ်ထဲမှာ ကိုယ့်မိသားစုနဲ့အချိန်ဖြုန်းကြတာများတာမို့ တအားကြီးဆူဆူပူပူရယ်လို့မရှိဘဲတိတ်ဆိတ်သည်။
လမ်းသွားလမ်းလာ တစ်ယောက်စ၊နှစ်ယောက်စလောက်ပဲ လမ်းပေါ်မှာသွားလာနေကြသည်။
ဝယ်လာတဲ့မုန့်ထုတ်ကလေးကို လက်ထဲမှာ ဟိုရမ်းဒီရမ်းဖြင့် လမ်းမကျယ်ကြီးထက် လွတ်လပ်စွာခုန်ပေါက်နေမိသည်။
လမ်းမီးတိုင်တွေရဲ့အလင်းရောင် လမ်းတစ်လျှောက်မှာ လင်းထိန်နေသည်။
ထိုစဉ် မူမမှန်တာတစ်ခုကို သတိထားမိလိုက်သည်။ သူအနောက်ကနေ တစ်ယောက်ယောက်လိုက်လာနေသလိုမျိုး။
ခြေသံတရှပ်ရှပ်သည် တိုးသော်လည်း သေချာအာရုံစိုက်နားထောင်မယ်ဆို ကြားနိုင်သည်။
လှမ်းနေသောခြေလှမ်းတို့ကို ရပ်ပစ်လိုက်တော့ အနောက်ကခြေသံကလည်းရပ်သွားသည်။ ဘာလဲ သူ့နောက်လိုက်တာဘာကြီးလဲ။