Part-8

491 44 21
                                    

မနက်ခင်းနေရောင်ခြည်သည် လုံးချင်းတိုက်အိမ်ငယ်လေးထဲရှိ အိပ်နေသော မှိုင်းသွေးမာန်၏အခန်းထဲသို့ ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်လာတော့ အိပ်နေသောသူမှာ တလှုပ်လှုပ်နဲ့နိုးလာတော့သည်။

လှဲနေရာမှ ထထိုင်ပြီး အကြောတစ်ချက်ဆန့်လိုက်သည်။ ကုတင်ဘေးခုံပေါ်က နာရီကိုယူကြည့်တော့ မနက် 6နာရီခွဲအချိန်။ ကျောင်းပိတ်ရက်မို့ နာရီဝက်လောက်ပိုအိပ်လိုက်မိသည်။

အိပ်ယာသိမ်းပြီး မျက်နှာသစ်ဘာညာနဲ့ ဆိုတော့ 7နာရီကျော်သွားပြီဖြစ်သည်။

မနက်စာအတွက်အပြင်မှာထွက်ဝယ်မစားချင်တာကြောင့် ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်ပဲ မီးဖိုချောင်ဝင်ပြီး ထမင်းကြော်စားဖို့သာတွေးလိုက်သည်။

အချက်အပြုတ်ဆိုတာ မှိုင်းသွေးမာန်နဲ့မစိမ်းသပ်သောနေရာတစ်ခု။

တစ်ယောက်တည်းနေတာမို့ ဟိုစပ်စပ်ဒီစပ်စပ်ချက်ကြည့်ပြီးစမ်းလုပ်ရင်းကနေ အခုတော့ စပရှယ်မဟုတ်တောင် တစ်နပ်စာစားဖြစ်လောက်တဲ့အထိသူချက်တတ်ပါသည်။

Apron တစ်ထည်ခါးမှာချီပြီး ပေါင်းအိုးနဲ့ထမင်းအရင်တည်ထားလိုက်သည်။ အထွေအထူးလည်းသိပ်မလုပ်ချင်တာမို့ ထမင်းကြော်နဲ့စားဖို့ ကြက်ဥပဲကြော်လိုက်သည်။ ဗိုက်ဝသွားရင်ပြီးရော။

ထမင်းကြော်ဆိုရင် မုန်လဂာဥနီတွေဘာတွေထည့်တာမျိုးကို သူမကြိုက်။ ဒီအတိုင်းထမင်းကြည့်ပလိန်းကြော်တာလေးပဲ သူသဘောကျသည်။

အစပ်‌လေးဘာညာစားချင်မိလို့ ရေခဲသေတ္တာထဲဘာရှိမလဲသွားကြည့်တော့လည်း အသီးအရွက်တွေကလွဲပြီးဘာမှမတွေ့။ ကန်စွန်းရွက်နဲ့ငရုတ်သီးတွေတွေ့တာကြောင့် နှစ်ခုပေါင်းပြီးကြော်စားရင်အဆင်ပြေလောက်မည်။
ခန့်ညားတဲ့အမျိုးသားတစ်ယောက်ဟာ Apronနဲ့ မီး‌ဖိုခန်းဝင်ပြီး ချက်ပြုတ်နေတဲ့မြင်ကွင်းက လွန်စွာမှကြည့်ကောင်းလှသည်။

ဓားကိုင်ပြီးငရုတ်သီးတွေလှီးဖြတ်နေတဲ့သန်မာတဲ့လက်ဖြူဖြူတွေကအားကိုးချင်စရာ။

မှိုင်းသွေးမာန်ကြောင့် မီးဖိုခန်းတစ်ခုလုံး လင်းထင်းနေသယောင်။

TRIPLETSWhere stories live. Discover now