𝙍𝙚𝙫𝙚𝙣𝙜𝙚 • Kᴏᴋoɴᴜɪ

16⚕

"Evin çok güzel Hajime"
Sarışın evi gezerken Hajime ise yemek yapıyordu. Daha doğrusu yapamıyordu.  "Teşekkürler."
Tavadaki yanmış etleri tavadan zar zor çıkarttıktan sonra masaya koymuştu. Seishu sofraya oturduğunda masadaki etlerin halini görmüştü ve gülmemek için kendini zor tutuyordu. "Bence biz en iyisi dışardan söyleyelim ne dersin?"
Hajime suratını astı. "Niye canım daha tadına bile bakmadın."
"Gerekte yok aşkım baksana siyaha bürünmüş tüm et."
Hajime'nin suratında bir gülümseme oluşmuştu bi an. "Sen bana aşkım mı dedin?"
Seishu yine Hajime'nin nazını çekmek istemeyeceği için susup etten bi parça alıp yedi. Ve geri tükürdü.
"Bundan sonra tüm yemekleri ben yapayım ne dersin?"
Hajime'nin yemek yapmakta hayır gelmediğini anlayınca kabul etti tabii.

Öğle yemeğinden sonra Hajime'nin uzun zamandan beri aklında olan birşey vardı. Sevgilisine vermek istediği bir bileklik vardı. Bişey yokmuş gibi yukarı çıktı ve bodrumda sakladığı küçük kutuyu eline aldı.
"Seishu, bir bakar mısın?"
Seishu dersinden kalkıp Hajime'nin yanına oturdu. "Efendim bişey mi oldu?" Hajime elindeki kutuyu çıkarıp bilekliği ortaya çıkardı. "Bu bilekliği ölüme kadar çıkartmayacağına söz verir misin Seishu?"
Seishu bunu duyunca gözleri mutluluktan parlıyordu. "Hajime ben ne diyeceğimi bilemiyorum, bu düşüncen çok güzel." Hajime bilekliği ilk Seishu'nun bileğine geçirdi sonra da kendi bileğine geçirdi. "Çok güzel duruyor." Dedi Seishu mutlulukla.
"Aynı senin gibi" Seishu'ya bakakalmıştı Hajime.  Seishu utanıp başka tarafa doğru bakmıştı ama Hajine çenesinden tutup Seishu'nun kafasını kendine doğru çekip dudağından öptü. "Bu bileklik asla düşmez zaten sıkı metali var ve gerçek gümüşten yapıldı, yani yanması zor." Seishu utanarak güldü. "Yancak hali yok yani birden bire." Ve kıkırdamaya başladı.

Selam