Bracelet - Michaeng

2.8

Gözlerimi açtığımda saat 12yi geçmişti. Yanıma baktığımda Mina yoktu. Yataktan kalkıp yüzümü yıkadım ve etrafa bakınıp telefonumu aramaya başladım. Telefonumu bulduğumda dikkatimi yanındaki kağıt çekmişti. Annesinin hastaneye kaldırıldığını ve hemen Japonya'ya gitmesi gerektiğini yazmıştı. En alta da çıktığı saati yazmış, saat 05.24te çıkmış, ve yanına bir kalp çizmişti. Uçaktan çoktan inmiş olduğunu tahmin ettim ve telefonumu alıp onu aradım.

"Mina, iyi misin?"

Mina'nın konuşmaya çalıştığını duyabiliyordum ama hıçkırıklarından dolayı konuşamıyordu.

"Yanına gelmemi ister misin Mina?"

"Hayır Chae, çok uzun süre hastanede kalacakmış annem..."

Bir süre beklemiş, nefesini toparlamaştı Mina.

"Burdaki bir okula gideceğim, bir daha hiçbir zaman Kore'ye gelemeyeceğim sanırım..."

Öylece kalmıştım. Ağladığımı konuşmaya çalıştığımda anlamıştım.

"Böyle devam ederiz o zaman biz de değil mi Mina? Ben beklerim seni ya da ben gelirim oraya. Japonca öğretirsin bana, ayrılmamış oluruz böylece."

Mina derin bir nefes aldı. Bir kaç dakika sessizlik oldu. Düşünüyordu, ne yapması gerektiğini.

"Chae ben okula gidebileceğimi bile sanmıyorum. Annem böyleyken sadece onu beklemem gerek gibi hissediyorum. "

Bitirmek istiyordu... ama bunu bana direkt olarak söylemiyordu, söyleseydi belki kabullenebilirdim ama söylememesi bana açık bir kapı bırakıyordu.

"Lütfen Chae, mutlu ol olur mu?"

Mina konuşmama izin vermeden telefonu kapatmıştı. O odada biraz daha kalmak istemediğimden eşyalarımı toplayıp çıktım. Eve gitmekten başka çarem yoktu. Odamda kendimi rahat hissedebilirdim. Bu yüzden direkt eve gittim. Kimseye bir şey demeden odama çıktım. Yatağıma uzanıp biraz düşündüm. Ne yapabilirdim? Belki de yanlış yapıyordum. Mina en doğrusunu bulmuştu belki de. Annesini bırakmak istememekte haklıydı ama ben de yanında olabilirdim. Ama beni istememişti. Pes etmeliydim belki de. Sadece kaderin tekrar bizi birleştirmesini beklemeliydim.

Kitabi bitircem bi kac bolum sonra falan sanirim :"