စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသော သရဲဆရာ၀န်

79: မတ်လမှာ မက်မွန်ပန်း‌ေတွပွင့်တယ်။

အခန်း 79: မတ်လမှာ မက်မွန်ပန်း‌ေတွပွင့်တယ်။

ဖုန်ကျီ က ရယ်ပြီးပြောတယ် "ဒါက ဘယ်လိုဖြစ်မလဲ လိန်ရွှမ်းက ဘယ်လောက် ကျွမ်းကျင်တယ်ဆိုတာ မင်းသိပါတယ်။ နောက်လမှာ ဂွမ်ရှီရွန် ကို  အနိုင်ယူချင်တယ်ဆိုတာ မမေ့နဲ့နော်၊၊ မင်းရဲ့ ကျင့်ကြံရေးမှာ အချိန်ပို‌ေပးရမှာ မဟုတ်ဘူးလား"

ဖုန်ကျီက ခဏရပ်ပြီး “မက်မွန်သီးဘုန်းကြီးကျောင်း ရဲ့ ရှုခင်းတွေက အရမ်းကောင်းတယ်လို့ ကြားတယ် ချက်ချင်းပြန်မလာပဲ ရက်အနည်းငယ်‌ေလာက်အဲဒီမှာ နေဖို့ ရည်ရွယ်ထားပါတယ်!”

"ရက်အနည်းငယ်နေဦးမယ်"

ဂွမ်ရှီလင်းက ခဏလောက် အံ့အားသင့်သွားတယ် "ဒါပေမယ့် မက်မွန်သီးဘုန်းကြီးကျောင်းက ဘယ်သူ့ကိုမှ ညအိပ်တည်းခိုခွင့် တစ်ခါမှ မပေးဖူးဘူး!"

ဖုန်ကျီက လိမ္မာပါးနပ်စွာ ရယ်မောလိုက်ပြီး “ဒါမျိုး တစ်ခါမှ မလုပ်ဖူးပေမယ့် … ဒါက ဘာလဲဆိုတာ ကြည့်လိုက်စမ်းပါ!” သူမရဲ့ အာကာသလက်စွပ်ထဲမှ တစ်စုံတစ်ခုကို ဆွဲထုတ်ကာ ဂွမ်ရှီလင်း၏ မျက်နှာရှေ့တွင် ဝှေ့ယမ်းလိုက်သည်။

ဂွမ်ရှီလင်းက ထိုအရာကိုကြည့်ဖို့ လက်လှမ်းယူလိုက်ပြီး "မြေကွက် ၊ မက်မွန်ပွင့် ကျောင်းတိုက်အတွက် မြေကွက် လက်မှတ် ! ? ဘယ်လို.... ဘယ်လို ရလာတာလဲ "

“ပြီးခဲ့တဲ့လက လူတစ်ယောက်က မှောင်ခိုဈေးကိုလာပြီး တွေ့ဖို့လာမေးတယ်။ အစတုန်းကတော့ အဲဒါကို လက်မခံချင်ပေမယ့် လစာက မက်မွန်ပွင့်ဘုန်းကြီးကျောင်းဆိုတာကို တွေ့တော့ လက်ခံလိုက်တယ်။ အခုက ငါတို့ပိုင်တယ်။"

သူမ ပြုံးပြီးပြောလိုက်တယ် “အခုလတ်တလောမှာ ကျွန်တော့်လက်ထဲမှာ အချိန်နည်းနည်းရှိတော့ အဲဒီနေရာကို သွားကြည့်ဖို့ စိတ်ကူးထားတယ်။ ငသချာတာကတော့ သွားကြည့်ရတာ သဘောကျမှာပါ၊၊ ပန်းတွေရဲ့ မြင်ကွင်းကို တစ်ဖက်က ကြည့်လို့ ရအောင်လည်း သွားကြည့်လို့ ရတယ်၊၊ သင့်တော်မယ့် နေရာကို ရှာတွေ့ရင် သရဲဆရာ၀န်ရဲ့ ခြေကုပ်နေရာ အဖြစ် သုံးမယ်"

ဂွမ်ရှီလင်း၏ မျက်လုံးများ တောက်ပလာပြီး “မက်မွန်ပွင့်‌ေကျာင်းတိုက်က မက်မွန်ပွင့်တောက  အလွန်ကျယ်ဝန်းသော ဧရိယာကို ဖြန့်ကျက်ကာ အပြင်ဘက် ပတ်လည်မှာလည်း မက်မွန်ပွင့်များက အရောင်အသွေးအမျိုးမျိုးဖြင့် ပြည့်နှက်နေတယ်။ ဒါပေမယ့် လက်တွေ့မှာတော့ အဲတာက ဘုန်းကြီးကျောင်းတွေနဲ့ ဘာမှမဆိုင်ပါဘူး။ ဟိုအဝေးက ကြည့်ရင် ခြံဝင်းနဲ့ မဏ္ဍပ်တွေက အရမ်း အံဝင်ခွင်ကျ ဖြစ်တာကို မြင်ဖူးတယ်။ လူတွေ ဝင်ခွင့်မပြုတဲ့ အတွင်းပိုင်းကို တခြားနေရာက အစားထိုး စိုက်ပျိုးထားတာကြောင့် တစ်နှစ်ပတ်လုံး အမှန်တကယ် ပွင့်နေပြီး ဘယ်သူမဆို တွေးကြည့်တာထက် ပိုလှပါတယ်။”