စွဲမက်ဖွယ်ကောင်းသော သရဲဆရာ၀န်

47.အပြာရောင်အနားသပ်ဓားကိုရှာဖွေခြင်း

အခန်း 47: အပြာရောင်အနားသပ်ဓားကိုရှာဖွေခြင်း။

ဖုန်ကျွီသတိပြန်ရလာ‌ေသာအခါ သူမနဲ့ဖီးနစ်လေးဟာ ဓားဂူထဲကို ရောက်နေပါပြီ။  မျက်စိဖြင့် မြင်နိုင်သလောက် ဓားများသည် နေရာတိုင်းတွင် ရှိနေကြပြီး လေထဲတွင် ဓားများ၏ ထက်မြသော အငွေ့အသက်ကို ကွဲကွဲပြားပြား ခံစားနိုင်သည်။

သူမခေါင်းကိုငုံ့ကာ ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ မထင်ရှားသောလက်စွပ်ကို ထုတ်ရန် သူမလက်ကိုမဖွင့်မီ သူမ၏အဝတ်ထောင့်နားကို ဆွဲနေသောလူလေးကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။   သူမ၏လက်ချောင်းကို ပြင်းပြင်းထန်ထန်
ကိုက်လိုက်ကာ သွေးများ ရွှဲလာပြီး ဆိုးဆိုးရွားရွား မှိန်ဖျော့နေသည့် လက်စွပ်ပေါ်ကိုချလိုက်ရာ  ရုတ်တရက် အသစ်ကဲ့သို့ ကောင်းမွန်လာသော်လည်း ယခင်ကဲ့သို့ ထင်ထင်ရှားရှား ရှိမနေခဲ့‌ေပ။

သူမလက်ချောင်းပေါ်သို့ တင်လိုက်သည်နှင့် သူ့အလိုလို လိုက်လျောညီထွေ ဖြစ်သွားသည်။   သူမ၏အသိစိတ်ကို လက်စွပ်ထဲသို့ ထည့်လိုက်ပြီး အထဲမှာသူ့ဆရာပြောသည့်အတိုင်း ကျွမ်းကျင်လက်စွဲစာအုပ်များနှင့် ရတနာများစွာပါရှိသော နေရာလွတ်တစ်ခုရှိသည်။  သူမသည် အာကာသထဲသို့ ပိုမိုနက်ရှိုင်းစွာ စူးစမ်းလေ့လာလိုက်ရာ အာကာသထဲမှ ရုတ်တရက် ပြန်ကန်ထွက်လာသည်ကို‌ေတွေ့ရှိခဲ့သည်။

သူမ သတိပြန်ဝင်လာပြီး လက်စွပ်ထဲကို ပြန်မဝင်ဘဲ သူ့ရှေ့က ဓားသွားတောင်ကို စိုက်ကြည့်ရင်း သက်ပြင်းချကာ “ဒီဓားတွေအများကြီးထဲက အပြာရောင်ဓားကို ငါရှာရမှာလား? ကြည့်ရတာ လွယ်တဲ့အလုပ်ဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး!”

"အပြာရောင်အစွန်းဓားကို ငါရှာမတွေ့ရင်တောင် တခြားဓားတွေကို ရှာတွေ့နိုင်ပါသေးတယ်။  ဓားသချို်င်း မှာ ဓားကောင်းတွေ အများကြီးရှိတယ်။”  ဖီးနစ်လေးသည် သူမ၏ ပြောကြားချက်ကို တုံ့ပြန်မှုတစ်ခုဖြင့် ပြန်လည်တုံ့ပြန်ခဲ့ပြီး ထိုစကားများကို သူပြောပြီးသည်နှင့် ရုတ်တရက် တစ်စုံတစ်ခုကို သတိရသွားပုံရပြီး သူမအား ဂုဏ်ယူစွာ စိုက်ကြည့်ရင်း “အဲဒါကို သိပ်ပြီးမစဉ်းစားပါနဲ့။  ငါ့ကိုယ်ငါ အထင်ကြီးလေးစားတာကလွဲလို့ မင်းကိစ္စတွေကို ငါသိပ်စိတ်မ၀င်စားဘူး။”