Souls in November (Holiday Series #1)

37

Patakbo akong lumabas ng opisina ni Razen upang sundan ito. Shit! Hindi ko naman inaasahan na lalabas na lang siya ng ganon-ganon. Buti pa sana kung hindi nasa malapit ng highway ang munisipyo. Kasalanan ko 'to dapat hindi ko na lang siya sinigawan.

Kinausap ko na lang sana ito ng maayos. This is not a good parenting skill at all. I was so anxious about how the laptop broke that I could no longer control my emotions. I should have looked at her in the first place. If I just took care of her and watched her, she would've not spilled the juice.

"Ashra!" tawag ko dito, pababa na ng hagdanan.

Nagpatuloy lang ito sa pagtakbo. Kung bakit kasi naka-heels pa ako. I was incapable of stopping her, so I just settled on watching where she was heading instead. Napapatingin na rin ang ibang mga tao sa amin dahil sa pagsigaw ko.

Pagkarating namin si first floor ay nagsumiksik na ito sa mga tao. Kinabahan ako doon dahil maraming mga tao ang nagsisidatingan. May inaasikaso yata dito sa munisipyo. I saw her enter a room whose door was opened by a staff member, so I followed in her footsteps.

As soon as I walked into the room, my mouth dropped open as I caught sight of Razen already carrying our daughter, who was sobbing uncontrollably.

"Why is my little girl crying? Hmm?" Razen was caressing her back in a soothing way.

Napatingin ako sa mga kasama niyang nasa meeting room. There were members of the police force and the fire department, and some of them were the heads of some departments. I had the feeling that they were discussing something important, so I rushed up to where Razen was standing and tried to carry Ashra.

"No Mommy," hinawi niya ang kamay ko at mas lalong hinigpitang ang yakap sa ama.

Nakakahiya na! Nakatingin sila sa aming lahat. I also heard them muttering about how surprised they were.

"Anak halika na. Daddy needs to work." malambing kong sabi sa kaniya.

Umiling-iling lang ito, patuloy pa rin ang pag-iyak.

"She can stay here with me. Malapit na rin kaming matapos." ani Razen. "Upo ka muna doon. Wait for us."

"Okay," hindi ko na pa pinilit pa ang gusto ko dahil nakakaantala na ako ng meeting.

Razen continued the meeting with Ashra on his lap now. Nakahilig pa rin ito sa Daddy niya na busy na sa pagtatalakay ng kung ano sa mga nasa harapan niya.

"Ashira?!" Pagkaupo ko pa lang sa maliit na couch sa gilid ay may tumawag na naman sa akin. "Omg! You're really here!"

I blinked my eyes as I try to figure out who she is. "C-Charmaine?"

"Yes! I'm Razen's friend! Teka! Totoo nga 'yung mga pinagsasabi ng iba naming kaibigan!" She exclaimed. "Dito tayo sa labas!" And without hesitation, she dragged me out of the room. "Saan ka ba nanggaling? Pinaghintay mo talaga 'yung kaibigan namin ha!"

I smiled awkwardly. "Uh, sa Canada ako nag-stay, kasama si Mama." sabi ko.

"Oh! Ilang years na rin no? Nurse ka na doon di ba?" Tanong niya.

"Oo." Sagot ko sa pang-huling tanong niya. "May inasikaso kasi si Mama kaya sumama kami ni Ashra." saad ko.

Pagkabigkas ko pa lang sa pangalan ng anak namin ni Razen ay halos lumabas na ang ngiti niya.

"Speaking about your daughter! Nasaan siya? Oh my God! I want to see her! Ako ang unang makakakita sa kaniya!" Nakikipag-unahan pa talaga siya sa mga kaibigan nila!