Souls in November (Holiday Series #1)

SIMULA

"Aela! Aela! Aela! Nandiyan na ba si Aela?"

Napapikit ako ng mariin ng marinig ang tinig ni Sydney na nasa corridor pa lang. Ang boses niya ay parang echo na kay lakas. Para itong isang alarm para lumabas na ang mga kaklase ko. Dali-daling tumayo ang mga katabi ko para lumabas, sakto namang pumasok si Sydney at lumingon-lingon pa para i-check ako.

"Shux! Wala bang boses ang mga kaklase mo at ayaw pa akong sagutin!?" Padabog itong naupo sa tabi ko at inilapit pa ang upuan niya.

"Nakakatakot ka daw kasi." I said as I flip the page of my book.

May quiz pa kami ngayon, nakareview naman ako pero feeling ko makakalimutan ko ang mga 'yon kapag hindi ko 'to binuklat hanggang sa time ng quiz namin.

She cross her arms. "Hmp! Bakit pa kasi hindi tayo magclassmate?"

"Tanongin mo sa mga Teachers." sabi ko. "Tutal sila ang mga nagfifinalize ng mga class."

Nasa pareho kaming baitang ngunit magkaiba ang aming classroom. We are both from STEM yet she's just from a different class. Noong grade 7 lang kami magkasama, siguro pinaghiwalay kami dahil naiingayan sila sa amin. Though, I am not a loud person but I eventually become talkative when I'm with her.

"Tanongin ko nga soon." she said and became curios of what am I doing. "Hindi pa kayo nagquiz?"

Napatingin ako sa kaniya. "Nope. Tapos na kayo?"

"Oo! Noong monday. Huwag ka ng mag-review! Madali lang 'yan! Ikaw pa!"

"Kinakabahan lang naman ako." Sinulyapan ko siya.

"Huwag ka ng kabahan. Number 1, Volcanic Explosivity Index." Diretso niyang sambit.

Nanlaki ang mata ko. "Gagi. Bakit mo sinabi 'yung answer?"

"Ah! Nasabi ko ba?" she covered her mouth, obviously taking this as a joke. "Sabi ko e! Madali lang! Tara na nga! Flag ceremony na!"

Hinigit niya na ako palabas kaya nabitawan ko ang libro ko. Kailangan pa naming bumaba dahil nasa ikatlong palapag kami. Hindi pa din nagbebell pero required na magline na ang mga estudyante, 5 minutes before the flag ceremony.

She was even saying 'hi' to students as we go down the stairs. Kung titignan siya ang mas friendly sa aming dalawa, she mostly know all the students in the school. Magkatabi lang ang line namin kaya nakakapagusap kami paminsan-minsan.

However, we are in a Catholic school that's why as the bell rang, we often get in line, stand straight and zipped our mouth. Dahil kung hindi ay matatagalan kami sa pagtayo at ipapaulit nila ang buong flag ceremony.

"Oh! Hi, Faye!" Sydney replied to the girl who tapped her shoulder. "Late ka na naman?"

"Kasalanan ng alarm. Hindi tumunog." she laughed and bid goodbye to Syd, who's clinging into my arms.

"Kilala mo ba talaga lahat ng tao dito?" Kunot-noo kong tanong sa kaibigan.

Lumayo ito sa akin at tinitigan ako na tila'y nag-iisip din. "O-oo? Baka! Hindi ko alam!"

Tumunog na ang bell kaya mabilis kaming bumalik sa aming linya. Our adviser came late, hindi pa ata nakakapagsuklay kaya gulong-gulo ang buhok niyang tumayo sa likuran ko upang bantayan kami.

"Let us all be aware in the holy presence of God," the leader of the ceremony started.

"And adore His holy name." the crowd responded.

We prayed the traditional prayer of our school and then proceeded to the singing of the Philippine National Anthem. Pagkatapos ay nanatili muna kami roon para sa announcement ng iba't-ibang units. Some students were staying in the grass area, kaya kitang-kita ko ang inis sa mukha nila dahil nasisinagan sila ng araw.