Souls in November (Holiday Series #1)

39

Naging mabilis ang pag-ikot ng kamay ng orasan. Ganon pala talaga kapag masaya ka, nakakalimutan mong tignan ang orasan tapos maya-maya na lang ay magugulat ka na dahil anong oras na pala.

Nireready ko na ang mga gamit namin papuntang bahay ng magulang ni Razen. Naghahanda rin si Mama ng mga pagkain na dadalhin dahil sinabi rin ni Razen na sasama ito kahit ayaw na niya sana. Mabuti na rin 'yon para hindi namin siya iiwan dito ng mag-isa.

"I have another Lola?" kuryong tanong ni Ashra habang sinusuotan siya ni Razen ng sapatos.

"Yes. You'll meet her later." saad naman ni Razen.

Iniwanan ko muna sila sa baba at tinulungan na si Mama na mag-tupperware ng mga pagkain. Pagkatapos ay inilagay ko na 'yon sa sasakyan. Binalikan ko na rin pagkatapos sila Ashra at Razen at tinawag na sila para makaalis na.

My mother and Ashra sat in the back seat, while I was in the shotgun seat and Razen was driving on my side. The journey was lively and entertaining due to the fact that everyone in the car kept laughing. Pakanta-kanta pa si Ashra sa likuran!

The big mansion welcomed us even when we were still far away. Kitang-kita mula sa highway ang malaking bahay nila Razen, kung saan ako tumira noon. The thought of going inside that house gave me the shivers, and it made me want to run away. I'm too nervous to meet his family. I felt like going to jail right now.

"Why are you standing on my back?" tanong ni Razen ng makaramdam na ito.

"M-Me? Hindi ah!" Nagpunta na ako sa side niya.

Ang totoo talaga niyan ay natatakot at nahihiya akong humarap sa magulang niya. It feels so wrong. Ngunit wala na akong magagawa dahil kailangan ko 'tong harapin. Buti pa ang anak ko, patalon-talon lang habang nakahawak sa kamay ni Razen. Ako, halos malaglag ko na ang bitbit kong pagkain.

"Ay! Nandito na pala sila!" hiyaw ng isang kasambahay nila.

Sumasabay na lang ako ng lakad kay Mama na nakangiti sa mga iba pang workers sa bahay nila Razen. Some of them were familiar to me. Nakita ko na sila noon pa dahil dito naman ako umuuwi.

"Where are they?" Razen was pertaining to his parents.

"Ah! Sa taas po! Tinawag na sila ni Marina!" sabi niya bago lumipat ang tingin sa amin ni Mama. "Kami na po 'yan! Hoy, Fe! Tulungan mo ako dito!"

"Salamat po."

Hinablot na nila sa amin ang mga dala namin at dineretso sa kusina. Energize ne energize lahat ng tao dito ah? Ano kaya kinakain nila?

Dumeretso kami sa may sala at tahimik na naupo muna roon. I took a tour of the house and saw numerous changes. The artworks, furnishings, and even the house's color also change. Ang laki talaga ng pinabago ng bahay nila. Mas gumanda na ngayon.

Natigil ang paglilikot ng mata ko ng biglang may marinig akong masayang mga yapak sa may hagdanan. Tiningala namin itong lahat at nakita ang buong pamilya ni Razen na bumababa sa sa hagdan.

Tita is almost running. Si Tito naman ay nasa likuran nito, sumunod din si Kuya Dan at ang kaniyang isa pang kapatid na si Dion. My eyes widened as I noticed Dion's height increase. Just fourteen years old and already as tall as his brothers? Kaonti na lang talaga ay magkakasingtangkad na silang tatlo.

Kailan lang talaga noong nakikipag-away lang ito kay Razen. Ngayon, ibang-iba na talaga siya. He look so matured now and was just quiet the whole time. He seemed so serious.

"Oh my god! She's so pretty!" pagkababa na pagkababa ni Tita ay mabilis nitong hinalikan ang anak kong buhat ni Razen. "Can I carry her?"

"I-I'm mabigat na po Lola." Ashra shyly said.