Είσαι το πιο σωστό μου λάθος

Untitled Part 4

Οι ωρες μαζι του περνανε σαν νερο. Εχει αρχισει να βραδιαζει, αν και Μαιος εχει λιγη ψυχρα αλλα δεν με νοιαζει. Τιποτα δεν με νιαζει όταν είμαι μαζι του. Είναι σαν να παγωνει ο χρονος, όλα γυρω μου σταματάνε και ξαφνικα στο πλανητη υπαρχει μονο αυτος και εγω.

Εδώ κι ωρα περπατάμε καταμηκος μια γαληνιας καταγλανης θαλασσας. Ο ηλιος εχει αρχισει να δυει και γω νιωθω σαν να βρησκομαι μεσα σε ταινια.

Μεσα από τι συζητήσεις μας μπορεσα να μαθω ποια πολλα για αυτόν. Τελικα κανεις δεν είναι αυτό που φαινεται!

''Ώστε εχουν την χειροτερη αποψ για μενα οι φιλες σου α;'' λεει και χαμογελάει στραβα.

''Εσυ τους την δημιουργησες''

''Εγω;;'' λεει δηθεν ανιξερος

''Αυτά παθενεις όταν κάθε βραδυ εισαι και με αλλη''του λεω και τον σπρωχνω απλα. Εκεινου του ξεφευγει ένα γελακι και του χαμογελαω.

''Δεν φταιω εγω'' λεει με ένα λυπημενο χαμογελο να σχηματίζεται στα χειλια του

''Αλλα ποιος; Εγω;'' ρωτω και ανταποδίδω το λυπημενο χαμογελο.

''Εν μερη...αλλα τι θες να κανω και γω όταν ερχονται και μου ανοιγουν τα ποδια τους;'' λεει και κοιτα απέναντι αψυχα. Η ερωτηση του μου φανηκε πως δεν πηγενε σε εμενα λλα πιο πολύ στον ιδιο.

''Εγω;;'' Δεν πισευω στα αυτια μου.Εγω φταιω εν μερη που εχει κοιμηθεί με την μιση Αττικη;!;! λεω και τριβω τα μπρατσα μου τις παραμες μου για να ζεσταθώ.

''Κρυωνεις;'' λεει και με κοιτα καταματα. Οκευ χαθηκα. Παλι. Κουνησα καταφατικα το κεφαλι μου και αυτος εβγαλε την αθλητικη του ζακετα και μου την φορεσε.

Λοιπον εχουμε και λεμε. Λεει πως φταιω και γω αλλα αποφευγει το θεμα, και τωρα μου δινει την αγαπημενη του ζακετα; Μην ρωτήσετε πως ξερω ότι είναι η αγαπημενη τυ ζακετα. Κατασκοπια, οι φιλες σου είναι παντα οι καλυτεροι κατασκοποι ;)

'' Ευχαριστω'' λεω γλυκα και του χαμογελο και αυτος ανταποδιδει.

Η ζακετα μυριζει το αρωμα του. Αυτό το ατομο είναι ο παραδεισος και η κολαση μου μαζι.

Με αυτες τις σκεψεις παω κοντα στην ακρογυαλια και καθομαι, υστερα απο λιγα δευτερολεπτα ο Αλεξανδρος αντιγραφη την πραξη μου και καθεται απο πισω μου βαζοντας το ενα ποδι του απο την μια μερια και το αλλο απο την αλλη και εμενα στη μεση. Με τραβαει απαλα προσς τα πισω και γω ακουμπαω το κεφαλι μου στο στερνο του καθως χαζευω τον ηλιοβασιλεμα.