Είσαι το πιο σωστό μου λάθος

Ταξίδι στο χρόνο

Λένε πως όταν είσαι νέος όλα μοιάζουν σαν να είναι το τέλος του κόσμου, μα δεν είναι! Είναι η αρχή.

Μα πως είναι η αρχη αφου εγω νιωθω τα παντα γυρω μου εχουν μαυρισει? Πως είναι η αρχη αν δεν εχεις καποιον διπλα σου να ζησει τι ζωη σου μαζι σου?

....

Εχω μεινει να τριπαω το σκοταδι με τα ματια μου. Δεν ξερω γιατι. Μην με ρωτάτε! Απλα ελπιζω. Ελπιζω πως θα γυρισει πισω, πως όλα τα κομματια του παζλ θα ενωθούν ως διαμαγείας. Αλλα απλα ελπιζω. Η ζωη είναι σκληρη και δεν σου δινει παντα αυτό πουθες αλλα δεν είναι κακο να πιστευεις στο αδυνατο. Σωστα?

''Ιωαννα όλα καλα?'' φωναζει μια ανυσηχη γνωρημη φωνη. Ακούγεται τοσο μακρινή...

Καποιος αρπαζει το χερι μου και με ταρακουνα σαν να θελει να ξυπνησω από το λιθαργο που βρισκομαι..

''Μα τι στο καλο Πανο με τρόμαξες!'' φωναζω.

''Εγω τρομαξα εσενα ή εσυ εμενα? Είναι αγρα και εισαι μονη σου! Τι σκεφτοσουν Ιωαννα? Ελειψα για μονο μια ωρα και σε βρησκω ετσι?''

''Εφυγε'' λεω πιο πολύ στον εαυτο μου

''Ο Αλεξανδρος? Τον μαλακα και ειπε πως θα μεινει μαζι σου!'' λεει νευριασμένα. Μα δεν καταλαβαινει τι του λεω?

''Εφυγε'' επαναλαμβάνω.

''Ναι Ιωαννα το επιασα εφυγε και σε αφησσα μονη σου, στην κατασταση που εισαι''

Παυση. Γυριζω να τον κοιτάξω με εκφραση πονου και υστερα γυριζω το βλεμμα μου εκει που τον ειδα για τελευταια φορα πριν χαθει στο σκοταδι.

''Παμε μεσα'' είναι το μονο που λεω πριν κλειστω στο δωματιο.

Πρεπει να εχει ξυμερωσει γιατι ακτινες του ηλιου προσπαθουν να διαπερασουν τις ραφες της κουρτινας μου. Απροθυμα σηκωνομαι από το κρεβατι και παω προς το μπανιο, πρεπει να μαθω τι εγινε εκεινο το βραδυ. ΑΚΡΙΒΩΣ τι εγινε!

Όταν πλεο είμαι ετοιμη κατεβαινω τις σκαλες και ενημερωνω το  αδελφο μου πως φευγω για το σχολειο. Μολις κλεινω την πορτα του σπιτιου μου καλω το μονο ατομο που θα γνωριζει σιγουρα τι εγινε. Τη Μυρτω. Θυμαμαι πως ηταν διπλα μου όταν πληγωσα το αγορι, το Αεξανδρος όπως υποστιριζει ο ιδιος.

'' Ιωαννα? Πως και με περνεις τοσο νωρις?'' ακούγεται χαρουμενη η φιλη μου από την άλλη μερια της γραμμης

''Νομιζω μια κοπανα δεν θα μας βλαψει'' απαντω οσο πιο χαρούμενα μπορω

''Καθολου. Στο γνωστο μερος?''