Είσαι το πιο σωστό μου λάθος

Θα πέσει ξύλο

"Λοιπόν Αλέξανδρε ποιο από τα δύο σου αρεσει;" τον ρωτάω

"Κοίτα και τα δύο που έβαλες είναι ωραία αλλά άσε το φόρεμα για κάποιο κλαμπ που θα πάμε. Και στο κάτω κάτω πρώτη μέρα είναι, όλοι όπως να ναι θα πάμε. Εκτός και αν θες να εντυπωσιάσεις καποιον"   θέτει την ερώτηση του με διπλωματικό τρόπο. 

Ας τον τσιγκλισουμε λίγο

"Ναι η αλήθεια είναι πως θέλω να κάνω καλή εντύπωση στο Χάρη" λέω αδιάφορα και φυλάω στη βαλίτσα μου το φόρεμα. Αν έχει δίκαιο καλύτερα ένα απλό μαύρο τζιν το πρώτο βράδυ. 

"Δεν το πάω τον Χαρη" λέει και σφίγγει τις γροθιές του

"Δεν σε ρωτησα" λέω καθώς βάζω eyeliner

"Δεν είναι καλό παιδιά θα σε πληγωσει" λέει και με κοιτάει στα μάτια μέσα από τον καθρέφτη

"Αντέχω μην ανησυχείς" λέω αποφασιστικά και πιάνω τα μαλλιά μου μια ψηλή κοτσίδα μιας και έβαλα στράπλες μπλούζα

....

Είμαι πτώμα. Όλοι είμαστε. 
Με το που φάγαμε ανεβήκαμε όλοι στο πούλμαν και γυρίζουμε στο ξενοδοχείο.  Η ώρα είναι μόλις 12 και εγώ ονειρεύομαι το κρεβάτι μου. Η απόσταση είναι μεγάλη και νιώθω τα μάτια μου να κλείνουν.  Ανημποτη  να τα κρατήσω ανοιχτά αφήνονται στην αγκαλιά του Μορφέα.

Αισθάνομαι το όχημα να ακινητοποιειται και δύο χέρια να με σηκώνουν απαλά από το κάθισμα.
Ο βηματισμος του κουβαλιτη μου είναι αργός και σταθερός σαν να προσέχει κάθε του κίνηση. 

"Επ Χαρουλη για που τι βαλαμε;" ακούω την φωνή του Αλέξανδρου. Ώστε ο Χάρης με κουβαλά. Είμαι τόσο κουρασμένη που δεν με νοιάζει και ιδιαίτερα

"Για το δωματιο" απαντά αδιάφορα ο Χάρης

" και την Ιωάννα που την πας;" ρωτάει ο Αλέξανδρος και διακρίνω μια μικρή ένταση

"Στο δωμάτιο της" του απαντά σταθερά

"Και που ξέρεις εσύ ποιο είναι το δωμάτιο της;" ξανά ρώτα διατηρώντας τον τόνο που είχε και πριν

"Θα το βρω" λέει και νιώθω κάποιους μύες από το λαιμό του να σφιγκονται.

Ξέρω ξέρω είμαι απαράδεκτη.
Λοιπόν είναι μικρό κεφάλαιο αλλα είδα στο σκ, ή ίσως και νωρίτερα, έρχεται κι αλλο.

Ψηφίστε και αφήστε το σχόλιο σας ♡