REFLEKS

Başlangıç

Üzerinde "dikkat kırılır" yazan kolilerin arasından geçerken serçe parmağımın özgürlük tutkusu ile masanın ayağıyla sevişince istemsizce çıkardığım "ağğğ" sesi salonda yankılandı . Saatin tık tak sesi gecenin sessizliğiyle zıtlaşıyordu . Horozlardan bile daha erken uyanmış olduğumu fark ettim . Sanırım bu benim için bir ilkti .
Usulca pencerenin kenarına kıvrıldım . Uyumakla uyanmak arasında kaldığım o arafta babamın fotoğrafı ilişti gözüme . Karanlık odayı aydınlatan fener gibiydi sanki . Elimi uzatıp aldım raftan kenarı kırılmış çerçeveyi . Babamın solgun fotoğrafına bakarken başım istemsizce yana eğildi , yutkunmak için bir kaç saniye bekledim . Sesimi güçlükle çıkardım
- " Gözüme her baktığında anneni görüyorum derdin . Onun sarıya aç saçlarını , içine ormanlar saklanmış gözlerini .. Bende görüyorum baba seni ilk sevdiğim adamın yokluğunda nasıl çaresizce çırpındığımı . Ellerimde taşıyorum izlerini , gitmek kelimesinin ağırlığıyla yaşıyorum . Kimseye "gitme" diyemedim senden sonra ömür boyuncada söylemeyeceğim "

Annemin "Sara!Saraa!" bağırması kafamın içindeki trampet ordusu harekete geçirdi . Sızdığım yerden doğrulmak bir kaç kıt sesine sebep oldu . Boğazımı temizleyerek "Günaydın madam Angel!" dedim . Kötü bir suç işlemişim gibi bana olan bakışından hemen kurtulmak için banyoya koştum fakat asla susmayı düşünmedi "Ah hadi ama akşam gideceğiz ve sen hala pijamalarlasın bana benzemediğine yemin ederim." Haklıydı . Dış görünüşüm dışında onun kızı değildim .

"Sayın yolcularımız lütfen kemerlerinizi bağlayıp arkanıza yaslanın." Pilotun ses tonuyla dolmuştu içime Londra'nın tarih kokan , soğuk , kasvetli havası . Babamın ölümünden sonra teyzemin yanına İspanya'ya taşınmak başlarda hiç iyi bir fikir gelmesede yeni bir hayat ikimizede iyi gelecekti . Nelerin bizi beklediğini bilmiyorum tek bildiğim ispanyolca kursundan kaçtığım her gün için vicdan azabımın üzerine bir fil ekliyorlar .