He Hates Me

30

Today is weekend and i decided to talk to them maybe it's time for me to forgive them.
 
Nasa likod ang dalawang bata si jisha hindi sumama dahil may lakad daw siya nagpaalam siya sa akin few days ago na kailangan niyang umuwi sa kanila dahil may sakit ang mama niya at walang mag-aalaga dito dahil nag-aaral pa ang mga kapatid. Siya ang nagtataguyod sa pamilya niya.

"Are you okay?" Tanong ni gray nasa loob kami ng kotse at papunta kami sa manila.

I stayed in province for the past 5 years i teach there. Siya ang kasama ko noon.

Nag-leave ako ng two weeks sa school at papalitan muna ako pansamantala ni triana para magturo sa mga bata habang on leave ako. Buti na lang mabait ang kapatid ni doctora na siyang may ari ng school na pinagtuturuan ko dahil pinayagan niya akong mag leave kahit na madalas akong on leave.

He understand my situation dahil kagaya ko single father din siya her wife diedafter giving birth to their son.

"Yeah." Maikling sagot ko malapit na  kami kaya mas laling bumibilis ang tibok ng puso ko.

I look outside the window nagiging familiar sa akin ang daan hanggang sa tumigil ang kotse sa harap ng malaking bahay.

I didn't move from my sit.my heart is beating fast than usual. "Hey."untag ni gray sa akin." You still have timw to back out if your not ready." He said i blow a loud breath before i remove my seatbelt.

" no,im not backing out." I said before ako bumaba ng kotse. I open the back seat i help my kids got out from the car.

Hindi ko sana sila isasama pero hindi ko sila pwedeng iwan dahil natatakot ako.

"Kanino pong bahay to mama?" Kiro ask i looked down to him.

"Someone close to my heart baby." I answer I'm not comfortable calling her mom. Tumango tango ang dalawa.

"Let's get inside I'm surw tita is waiting already." Sabi ni gray binuhat niya si kiro si kairo naman ay humawak sa kamay ko.

I took a deep breath before i took a step forward. Pinapasok kami  ng guard kanina sa gate agad naarang expected na ang dating namin.

Iba ang pakiramdam ko ngayon i felt sad for tita or shold i say my mother. Now i know why she's always crying whenver i talk about my mom(step mother) how i feel towards my mom. How i wish na sana katulad niya si mom but it turns out na siya pala ang toto kong ina.

Sa bawat hakbang namin palapit sa front door ay palakas ng palakas ang kabog ng dibdib ko. Parang binigay na ang tuhod ko.

Napatingin ako kay kairo ng maramdaman kong mahina niyang napisil ang kamay ko.

"You can do it mom we're here for you." He said napangiti ako. I blow a loud breath for the laat time gray open the door at nauna silang pumasok habang tumigil naman kami ng anak ko.

Wala akong narinig kung ano sa loob. With my shaking hands i push the door slightly and step inside. I close my eyes afraid of something i don't know.

Napabukas ang mata ko ng may biglang yumakap sa akin. I open my eyes only to see my mom,my real mom is hugging me while crying and saying a sweet words and how sorry she was up until now. She regret everything.

I was rooted from where i am standing. Naguunahan na sa pagtulo ang mga luha ko.

Masakit ang ginawa nila pero mas masakit pa rin pala talaga kapag ang ina mo na ang humihingi ng paumanhin at umiiyak sa harap mo.

Ang hirap ang alam ko patatawarin ko lang sila pero bakit tila biglang nangulila ang aking puso sa kanya nasasabik na maalagaan ng isang,mahagkan, at mayakap.