9. DÜZENLENMEMİŞ BÖLÜM

304 212 30
                                    

KEYİFLİ OKUMALAR
Bölüm müziği: Indıla - Derniére Dance


Alexsandria'nın anlatımıyla....

Toprak bir arazide yürüyordum. burası bir tarlaydı. Daha da yürüdüğüm zaman annem ve Zero' yu gördüm. Burası zamanında annemle çalıştığımız tarlaydı. Sırf eve biraz para götürebilmek için akşama kadar çapalıyorduk.

Ben tarlada giydiğim kıyafetleri giyip çapalamaya başladım . Bir süre sonra Zero yanıma geldi.

"-Yorulmadın mı Alexsandria?"

"-Önemli değil abi , hâlâ çapalayabilecek kadar enerjim var."

abim bana bir garip bakıyordu. Genelde bana sıcak bakardı ama ...
Kabuslarımdaki bakışları asla unutmam...

Abim arkasını dönüp birşey demeden geri gitti. Bakışları senden iğreniyorum diyordu.

Sakin ol Alex ,bu bir kabus , gerçek değil. Onlar yıllar önce öldüler . Hem yaşasalar bile abin sana asla böyle bakmaz ki?

Acaba bakar mıydı?

Biraz daha kazdıktan sonra arkamı döndüğümde kazdığım yerlerin tekrar kapandığını fark ettim.
En son kazdığım yer bir kuyu misali derinleşip herşeyi içinden çekiyordu.

- "Abi!"

Tutunmaya çalışıyordum ama tuttuğum yerler de kayıyordu. Annem ve abim birkaç adım uzaklıkta beni izliyordu.

"Zero! , Anne yardım edin!"

Hâlâ bana bakıyorlardı.

Deliğe doğru çekilen bir diken sarmaşığı bana doğru gelip boynumu çizmiş ve canımı yakmıştı.

Elimi birisi tuttu .
Zero elimi tuttu .

"Zero!" Gözlerimden yaşlar akıyordu. Abim bana hâlâ iğreniyor gibi baksada elimi bırakmıyordu.

-"Ne sandın ki Alex?"

Şaşkın bir ifadeyle ona bakmıştım.

-" Sen o kadar insanı öldürdükten sonra ondan ne farkın kaldı."

Kafasıyla deliğin diğer ucunu gösterdiğinde , o oradaydı, Canavar oradaydı.

" Sende onun gibisin , katil! "

"Hayır, ben onun gibi değilim ."

" Yüzlerce insanı öldürüp soydun!, Kardeşimizi de sen öldürdün , o senin yüzünden öldü!'

"Sessizce " Mecburdum ." Dedim .
Yüzüme daha dikkatli baktı.

" Onu öldürmek istemedim, diğer insanlar için ise , Mecburdum !"

" Benim kardeşim mecbur kalmazdı, Alex bir yolunu bulurdu. "

Kafamı olumsuzca salladım .

" Ölmeyi hak ediyorsun.'

Elimi bıraktı .

"Zero!"

"Anne!"

" Lütfen beni affedin , size yalvarırım !'

Nefesim kesiliyordu. Nefes alamıyordum.
Ben deliğe düştükçe öldürdüğüm kişiler teker teker yüzüme bakıp geçiyorlardı.

İSPANYOL GÜNEŞİ (Düzenleniyor!)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin