Bir mahkuma delicesine aşık olan avukatın eşsiz yüreğinde ki yatan saf duygulardan henüz genç çocuk haberdar değildi. Yongbok'un ağarmış saçları, buruşmuş, tozlanmış yüzü, sararan dişleri, akıp geçen günleri ona hissettirmişti. Kendisinin bakamadığı bir suratta bile tek değişmeyen şey vardı oda yüzündeki küçük tebessümdü. Avukat bu tebessüme tutunarak yaşama isteğini sağlıyordu. Yongbok'un hayatı çaylak bir avukata bağlıydı. Eğer başarırsa genç çocuğu bu ızdırap dan kurtaracaktı.
Gün ağarmadan avukat tekrar genci ziyarete gelmişti. Fakat elinde tatlı, zarif bir gitar görevlilerin dikkatini bir hayli çekmişti. Şaşkın gözlerle bakan görevlilere gülümseyerek "Müvekkilime getirdim" şeklinde cevap verdi. İçeri büyük bir mutlulukla gelmişti avukat. Genç çocuk avukatın elindeki gitarı görünce anlamıştı.. Anlamıştı artık onu sevdiğini..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Merhaba." dedi avukat gülümseyerek. Yongbok avukata değil de onun elindeki gitara bakıyordu. Avukat Yongboka büyük bir tebessümle bakarak.
"Senin için getirdim Yongbok. Nasıl gitar çaldığını olukça merak ediyorum."
"Ah.. tabi ki çalarım fakat biraz ayarlama yapmam gerek."
Yongbok avukata biraz baktı. Teşekkür etmeyi unutmuştu. Utangaçlıktan burnu kızarmıştı. Sessiz bir tonla söze başladı.
"Ben, teşekkür etmek istiyorum. Hayatımda ilk defa bu kadar zarif bir hediye aldım. "
"Yongbok, şey burnun.. "
Kızaran burnuna gözlerinin ucuyla bakmaya çalışıyordu genç çocuk fakat avukat gülmesini içinde tutamamıştı.
"Hyunjin, böyle yaparak beni daha fazla utandırıyorsun."
"Gerçekten çok tatlı gözüküyorsun.. Yani burnun kızardı ya onun için."
Gün boyu Yongbok'un gitar çalmasıyla neşelenmişti avukat. Küçük elleriyle gitar tellerine dokunuşu bile Hyunjin'in tebessüm etmesine sebep oluyordu. Bir beste çalıyor, Hyunjin ise şarkı söyleyerek ona eşlik ediyordu. Sanki nerede olduklarını unutmuşlarda o karanlık odanın içinde yeniden hayat bulmuş gibilerdi. Birbirlerine deliler gibi sevdalanmışlardı, Lakin kaderlerinde ne yazıyorsa ona mahkumlardı...
