MEDCEZİRLİ AŞK

BAŞLANGIÇ...

Mesajlar Buğra'dandı.Sana ulaşacağım demişti ama numaramı nerden bulduğunu bilmiyordum.İlk mesajda
" Sana ulaşcağmı söylemiştim :)" yazıyordu.Öbürlerinde niye okula gelmediğimi soruyordu.O yan kolejde. Okula gelmediğimi nerden biliyordu? En ufak bir fikrim bile yoktu. Mesajları okuduktan sonra tam telefonu bırakıyordum ki İpek aradı. Açtığımda sesi bir tuhaftı.
"Pelin nasıl başardın bunu? " dedi.
Hiçbir şey anlamadım.
"Neyi?" diyerek cevap verdim.
"Buğra şuan bizim okulda. Bizim sınıfta. Bizim kolejde okuyacakmış artık. "
"Ne?!"diye bağırdım.
Annem sesimi duymuş olacak ki koşarak yanıma geldi. Telefonumu kapattım ve anneme birşey olmadığını anlatmaya çalıştım. Onu sakinleştirdikten sonra gönderdim.
Buğra bunu neden yapıyordu ? Alt tarafı beni yağmurdan kurtararak bana yardım etti.Neden bana yakınlaşmaya çalışıyor? Ya da ben mi öyle sanıyorum? Aklımı kemiren bunca soruya cevap olacak tek kişi Buğra'ydı. Mesaj atmaya karar verdim.
"Numaramı nerden biliyorsun?" dedim ilk mesajda. Anında cevap geldi.
"Bildiğim daha çok şey var." hiç bir anlam veremiyordum.
"Peki niye bizim koleje geçtin? " dedim ikinci mesajda.Ona da anında cevap geldi.
"Bu Kolejin eğitiminin daha iyi olduğunu düşünüyorum. " dedi.Hiç inandırıcı gelmedi.Yarın ilk işim okula gidip bu işin aslını öğrenmek olacak. Akşama kadar yatağımdan çıkmadım.
Bir ara kapı çaldı.Gelen İpek ve Burcu'ymuş.Tek tek olanları öğrendim.İpek heyecanlı heyecanlı olanları anlatmaya başladı.
"Sınıfa bir girişi vardı görsen. Hangi sınıfta olduğunu bile öğrenmiş. "
"Ne yapmayaçalışıyor bu? Bir bilsem. "
Burcu devam etti.
"Hatta bizim senin yakın arkadaşlarınolduğumuzu biliyor. Seni sordu bize."
"Kızlar yoksa numaramı siz mi verdiniz?" Başka birşey gelmiyordu çünkü aklıma. Soruyu sorduktan sonra derin bir sessizlik oldu.Burcu İpek'i koluyla dürterek "konuş" dercesine ona baktı.
İpek kızarmaya başladı.Biraz durduktan sonra olanları anlatmaya koyuldu.
"Ama Pelin çok korkmuştum.Bizden istedi veremeyeceğimiz söyledik.Bakın vermezseniz almanın başka bir yolunu mutlaka bulacam dedi. Bu kadar kararlı olduğunu bilmiyorduk." dedi.
"Bu çocuk kendini ne sanıyordu.Aptal, aklında neler var kim bilir."dedim kızgın bir ifadeyle.
Birkaç saat onlarla konuştuktan sonra gittiler.Ben de uyuyakalmışım.
Sabah uyandığımda telefonumda yine bir mesaj vardı.
"Aşağıda seni bekliyorum.
- Buğra."
Bu kadarı da fazla geldi artık.İnip ona haddini bildirecektim.İndiğimde arabada beni bekliyordu.Hızlıca kapıyı açtım ve arabaya bindim.
"Vay be arabaya bu kadar çabuk bineceğini tahmin etmiyordum."dedi sırıtarak.
"Bana bak,peşimi bırak artık! Ne yapmaya çalıştığını ya şimdi söylersin yada..."sözümü kesti.
"Şştt sakin ol. Sadece arkadaş olmaya çalışıyorum." dedi.
"Zorbalıkla mı ?"
"Ne zorbalığından bahsediyorsun sen? Senin kolundan tutup -benim arkadaşım olacaksın- demiyorum değil mi? Zorbalık dediğin bu. İnan başka bir amacım yok. Sadecearkadaş olmak istiyorum." dedi. Yüzünü mahçup bir ifadeye bürümüştü.
İyi birine benziyordu aslında.
Ama zaman neyi gösterir bilinmezdi...