Uluma (Düzenleniyor)

SUÇÜSTÜ

EİNAR

Nanna arkasına bakmadan ilerlerken evden çıkan biri tekerlekli sandalyede diğeri de onun arkasında iki kişi göründü. İkisi de Nanna ya ve ardındaki çıplak bizlere bakıyordu. Can olduğunu tahmin ettiğim herif çıplaklığımızı idrak edip tekerlekli sandalyede olan kızın gözlerini kapattı.

-Ne oluyor burada Nanna?! Bu herifler ve kadınlarda kim? Hepsi neden çıplak?, bu adamın kafasında baya bir soru olduğu belliydi.

- Sapıklar mı? Seni rahatsız mı ediyorlar? Yani Nanna böyle bir yerde yaşarsan olacak olan şey de bu olur. Onu sonra konuşuruz, ama gerçekten kurtlar, sapıklar... Durum böyleyken bunları görmüşken senin burada yaşamana izin veremem. Patronun olarak böyle bir yerde yaşamana izin veremem. Sen benim en büyük yatırımlarımdan birisin., dedi yavaşça yanımıza gelirken. Yanındaki kızı evin terasında bırakıp Nanna nın yanına gelmişti. Sonrada elini Nanna nın omzuna koyup onu arkasına gizlemişti. Nanna ya dokunması bile sinirlerime dokunuyordu.

Nanna ona gelmemesini söylemesine rağmen benim önümde durup bakışlarını tam gözlerime dikmişti.

- Gitseniz iyi olur, polis çağırdım birazdan burada olurlar, dediğinde sinirlerim iyice gerildi. Bir şeyleri anlamasına yardımcı olmalıydım.

- İlk olarak sen Nanna yı nereye götürebileceğini sanıyorsun? O benim. İkincisi o elini nereye koyduğuna dikkat et, dedim ona tehditkar bakışlarımı atarken. O ise bunu aldırmıyor gibiydi. "Üçüncüsü, ben kesinlikle sapık değilim. Ben Nanna nın eşiyim" dediğimde söylediklerimi anlayamaz ifadeyle dinliyordu.

-Eşisin?

-Evet, eşiyim.

- O senin eşin mi?, dedi Nanna ya dönerek.

- Yok öyle bir şey, yani ama sen karışma buna Can. Leylayı al ve içeriye geç, dedi Nanna çabuklukla. Sinirlerim bozuluyordu.

-O zaman problem yok, ne olursa olsun yanımdaki kadınlara zarar vermeni istemem. Kimse yanımda duran kadınların tek bir kılına dahi dokunamaz! Umarım anlamışsınızdır. Eğer tutuklanmak istemiyorsanız derhal gidin buradan, dedi gözlerini bana dikerek. Bu Can denen adam sinirlerimi geriyordu. Tam bir şey diyecekken araya Nanna girdi. 

- Bence gitsen iyi olur Einar. Git, dedi kesin dille. Bunu söylerken korumacı tavırla Can denen herifin önüne geçmişti. 

-Bana git diyemeyeceğini biliyor olmalısın Nanna, dedim Nanna ya gittikçe yaklaşırken. O sırada yüzüme inen yumrukla biraz afalladım. O herif bana yumruk mu atmıştı?!

- Sana yaklaşma demiştim, dedi. Nanna bana yapma dercesine bakıyordu. Yapacaklarımdan korktuğu belliydi. Ama iş işten geçmişti. Sürü karşısında böyle bir şey yaparsan tüm sürüyü karşına alırdın. Hepsi teker teker arkamda dönüşürken herifin bir kaç saniye içinde yaşanan bu değişimlere şaşırdığını belli edercesine gözleri açıldı ama beklediğim kadar büyük bir tepki vermemişti.

Bende dönüştüğümde saldırman için hamle yaptım ama önüme Nanna çoktan geçmişti. 

- Sana arkadaşlarımdan uzak durmanı söylemiştim. Bu sana son uyarımdı. Gitmeni istiyorum, hem de derhal! Bir daha karşılaşmamak üzere gitmeni istiyorum!, sözcükleri kurdumun ruhunu yaralarken, kırgınlıkla sinirini de darmadağın etmişti. Sözlerinin ağırlığını fark etmenin hüznüyle dudakları aralanırken bir şey diyemedi. Bende oradan sürümle birlikte hızla uzaklaştım.

14 GÜN SONRA

Gideli 14 gün olmuştu. O kadar gergindim ki etrafıma çoğu kişi yaklaşmıyordu. Bu 2 hafta içinde bir kere bile dönüşmemişti. Kurdunu içinde tutuyordu. Kurdunu son gördüğümde kontrol edemiyordu, belki de buraya gelmesinden korkuyordu.