BadAsh

8

Mijn hart bonkte hevig in mijn borstkast. Mijn conditie was flink achteruit gegaan in de laatste dagen. Gek eigenlijk. Je doet zo lang en zo hard je best om het op te bouwen, maar binnen een paar dagen is het helemaal verzwakt en heb je er niks meer aan. Een nieuwe gil, aan de andere kant van de gang. Huh? Daar was net niemand! Ik liep er snel heen en zag in een kooi een jongen zitten samen met Isabell en het meisje. Voor hun stonden twee grote mannen en daarnaast een kleinere jongen. Ik probeerde de kooi met al mijn kracht op te krijgen en merkte toen dat het al vrij snel meegaf. De deur zwaaide open en maakte een harde klap tegen de muur. De mannen keken om en de twee grote werden op me af gestuurd door de kleine. Die kleine was dus de leider van deze bende. Ik haalde uit naar de mannen en leidde ze even af waardoor ik ze met gemakt onderuit kon halen. Met een harde plof kwamen ze terecht op de grond. 'Verdomme jongens, pak hem! Is het godverredomme zo moeilijk of die facking Ashton te pakken?!' Riep hij kwaad uit. Die stem. Die herkende ik maar al te goed. Hij had voor mijn verraad gezorgt. Hij had me die verdomde deal voorgelegd en ik vertrouwde die klootzak ook nog. Hoe dom kon ik zijn... Ik zag het gezicht van Kay door de duisternis heen. Die rotkop. Ik had het natuurlijk kunnen verwachten. Kay keek me aan en in het schemerlicht van buiten zag ik een brede grijns. Ik voelde woede borrellen en stormde op hem af. Net toen ik hem een harde stoot wou geven werd ik terug geduwd door de twee mannen. Ik stapte achteruit en keek naar Isabell. Ze zat er verloren bij. Haar hoofd onder het bloed en schaafwonden op haar armen. Omdat ze een t-shirt aan had kon ik het goed zien. Hoe moest ik dit oplossen? 'Laat Isabell gaan, in ruil voor mij.' Zei ik. Kay's grijns werd als maar breder. 'Wat denk je nou zelf, Ashton.' Zei hij. 'Laten we een deal maken mijn vriend.' Zei hij. Nee, niet weer een deal. 'Wat.' Snauwde ik. 'Ik leen jou Isabell voor een dagje, daarna zijn jullie vrij en zal ik regelen dat niets jullie liefde meer in de weg staat.' Zei hij. Wat zou hij met haar doen in die ene dag? 'Wat ben je met haar van plan?' Vroeg ik. Isabells groene ogen keken me aan. Een kleine twinkeling was te zien. 'Tja, dat verteld ze je later wel.' Zei hij misterieus. 'Ik doe het.' Zei Isabell. Kay wenkte dat de twee mannen haar mee moesten nemen. 'Wacht, ik ben nog niet akkoord gegaan!' 'Pech!' Zei Kay. Ze namen haar mee. 'Je ziet haar snel weer terug.' Zei hij met een gemene toon in zijn stem. Iets zei me dat dit niet goed was. Vrijheid leek ideaal maar je was nooit helemaal vrij. Er waren altijd bepaalde regels waar iedereen zich aan moest houden. Isabell en ik zouden het perfecte moordkoppel zijn maar ook moorden mag niet. Er zal ons altijd iets in de weg zitten. Zijn het niet de regels, is het ons geweten. Kay liep voor me uit en wenkte me mee. Die klootzak. Hij had ons in zijn macht. Ik liep met gebalde vuisten achter hem aan. Ik werd naar de uitgang geleid. 'Jij bent vrij mijn vriend, ik zie je morgen terug. Zelfde tijd, zelfde plek.' Zei hij. Ik kreeg een naar gevoel in mijn buik maar ik ging toch akkoord. Ik liep de deur uit en wilde me omdraaien toen ik ontdekte dat er niks meer was. Wat?! Ik voelde voorzichtig in het niets. Nergens was een deur, bunker of kooien centrum te vinden. Hoe was dit mogelijk?! Ik werd toch niet gek? Nee ik werd niet gek, hier moest een logische verklaring voor zijn. Ik hoorde een gil die me recht door mijn hart stak. Isabell. Ik werd niet gek, deze Kay was slim. Hij had Isabell en iets zei me dat hij haar niet zomaar terug zou geven. Zou ze hieraan mee werken? Dan zou ze er een logische verklaring voor hebben toch? Misschien bood hij haar ook een deal aan en geloofde ze hem. Ik moest er niet aan denken... Het zou me breken om haar gelukkig te zien met die kwal. Ik ging tegen een boom aan zitten om alles even te laten bezinken. Had ik iets gemist? Had ik niet goed genoeg opgelet? Ik had Isabell niet alleen mogen laten. Ik had bij haar moeten blijven. Ze zou niet express in zijn kooi gerend zijn. Dat weet ik zeker. Ze zou me nooit zo hard laten vallen. Misschien voor eeuwige vrijheid. Zou dat de deal zijn geweest van hun? Dat hij Isabell zou houden en mij zou laten gaan? Isabell werd immers gezocht door de hele wereld, ik niet. Ik viel gauw in slaap met het plan Isabell te redden, wat ik ook zou moeten doen, ik zal haar krijgen!