30 : The Final Companion

112 17 0
                                    

Her lips are soft and kind. Like those of the clouds and makes me feel so calm. Pati ang paghawak niya sa magkabila kong pisngi ay marahan din. Hindi na nawala ang pagkakunot ng noo ko dahil sa nangyayari. Napakalaking parte ng sistema ko, ng ahas na 'to, ang gustong itulak siya ngunit kahit iyon ay walang nagawa. I stayed still until I calmed down. Nawala ang masama kong mga intensyon kasabay ng pagkalas ng babae sa halik niya sa akin. She is so soft, she looks so kind, yet that little giggle after the kiss made me irked, agad nahablot ang buhok niya at sinabunutan.

"Who the fuck are you?" I hissed.

"Aray, aray, aray!" paulit-ulit nitong sambit habang sinusubukang tanggalin ang kamay ko sa pagkakasabunot sa kaniya.

She has a lot of guts for kissing me, she must have expected to have the worst consequences because she did not just kiss me, she threw a rock at me twice and hid after that first hit. She was playing with me. Patuloy ko lang siyang sinasabunutan at siya ay napapangiwi habang patuloy pa ring sinusubukan na tanggalin ang kamay ko sa kaniya. She looks young and full of kind energy in her. I can already tell she is an immature type of clingy. Sa mga heart drawings pa lang sa may mata niya ay hindi na iyon maipagkakaila.

"Aw! Stop it, Lilac." reklamo niya.

I am right that she knows me. The serpentine knows her as well. Medyo niluwagan ko na rin ang pagkakahawak ko sa kaniya matapos niyang sabihin ang pangalan ko. She then was able to get off my grab and stand straight. Sandali lang din niyang inayos ang sarili niya at nginitian ako.

"You are a dark woman. Tss." nagpatuloy siya sa pagrereklamo. "That's why none can match your heart frequency."

"What do you mean?"

"Wala. Sabi ko lang walang magmamahal sa'yo pabalik."

Nakita ko kung paanong magtaas-baba ang kaniyang kilay na para bang hinuhusgahan ang buo kong pagkatao. The odd thing is, it is not the judgment and the annoyed look her eyes is giving me, it is the truth in it. The hard truth.

"You are..."

"The professional chismosa. Hihi." her mood quickly changed.

She then walked pass by me and directly to Jacob and Dea. Doon na lang din ako natauhan. I am back to being Lilac. Walang kaliskis, hindi ko na rin nararamdaman ang kung ano mang nasa leeg ko kanina, pati ang mga mata ko ay normal na lamang ang nakikita. My senses are back to normal and so as my right mind. There is no thirst for greed and other desires. Hindi tuloy ako makatingin nang maayos kina Jacob at Dea dahil ramdam kong may mali. They are both still afraid of me.

"Oh, what a cute couple. Your hearts say one thing. Both the same words." pagpapatuloy ng kakarating lang na Pinagpala na hindi ko pa rin ma-pin point kung sino.

There are at least 30 and more of us. It is hard for me to memorize their faces especially when we were at the Kingdom of The Chosen Ones, we are separated according to three groups and in those groups, we are individually stubborn.

"Your hearts sings each other's names. True love...and forever." she continued.

Paradise of Corpses (Trinity Series 3) Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon