Every Wild Needs Innocent [C O M P L E T E D]

C H A P T E R 46

GUMISING, akong pagod at masakit ang katawan. Pakiramdam ko ay para akong binugbog ng maraming tao. Hinang-hina ako bumangon ng kama at parang matutumba ulit sa pagkakahiga dahil sa sobrang pagod ko. Kinapa ko ang cellphone ko at kinuha ito, bago buksan. Nanlaki ang mata ko. Sabado pala ngayon! May trabaho pa ako! Anong oras na, malalate na 'ko!

Tumayo ako at muling napaupo dahil sumakit ang beywang ko at pang-upo ko. Aray, ang sakit! Napahawak ako sa beywang ko. Hindi ako makatayo dahil biglang ito sumakit kanina at ngayon kolang naramdaman. Huminga ako ng malalim at dahan-dahan tumayo. Napapangiwi ako sa sakit habang pinipilit ang aking sarili. Kailangan konang magmadali dahil may trabaho pa ako.

Paika-ika ng lakad habang papalit sa pinto ng bigla itong bumukas.

"Baby..." Aniya at naglakad papalit sa 'kin. "Are you okay?" Nagaalalang tanong nito.

Hindi Knoxx, hindi ako maayos. Ang sakit ng buong katawan ko lalo na sa baba.

"What the h*ck! Bakit kopa tinatanong 'yon. Malamang hindi ka okay," sabi nito sa sarili.

Akmang aalalayan niya ako ng iiwas ko ang sarili ko, pati siya ay nagulat rin sa ginawa ko at naguguluhang tumingin sa 'kin.

"Why?" Tanong muli ni Knoxx.

"Knoxx malalate na 'ko, may trabaho pa ako at bawal akong malate."

"Huwag ka munang pumasok, you should rest."

"Wala akong sasahurin Knoxx kung hindi ako papasok," sabi ko.

"But your not fine, baka kung may anong masamang mangyari sayo. Please you need some rest. Dahil alam kong kitang napagod kagabi." humina ang boses nito sa dulo ng salita niya.

Uminit bigla ang pisingi ko ng maalala ang nangyari sa'min kagabi ni Knoxx. Hindi ko inaakalang ibibigay ko sa kaniya ang buong sarili ko. Bakit hindi manlang ako tumutol sa kaniya kagabi at hindi siya pigilan sa gusto niyang. Bakit ang bilis kong bumigay kay Knoxx.   Parang ang bilis ng mga pangyayari kagabi.

"Okay lang ako Knoxx, huwag kang mag-aalala," pampalubag loob ko. Kahit kabaliktaran naman iyon sa sinabi ko.

"No..." Pigil parin niya. "Hindi kita hahayaan. Fine, how much your whole day, I'll pay for i."

"Hindi Knoxx!" Agap ko. Kailangan ko talagang magtrabaho, ayokong laging umaasa sa kanya. At hindi ko gustong maging pabigat sa kanya.

"Please baby, magpahinga ka nalang," nagmamakaawa niyang suhestyon.

Imbis na sagutin ko siya ay nilagpasan ko siya para lumabas ng kuwarto. Akmang palabas na 'ko ng pinto, nang makaramdam akong ng pagkahilo. Napahawak ako sa pader bilang suporta. Pakiramdam ko ay matutumba ao

"Shit!" Rinig kong mura ni Knoxx. "Sinabi ko kasi sa'yong magpahinga kanalang."

Napakurap-kurap ako dahil blurred ko siyang nakikita, habang umiikot ang aking paningin. At sa huling sinabi niya ay hindi ko na masyadong narinig dahil bigla akong nabingi. Anong nangyayari? Mas lalo akong nanghina at nahilo hangang sa tuluyan nako akong mawalan ng malay.

PUTING, kisame ang unang bumungad sa 'kin pagmulat ng aking mga mata. Nilibot ko ang paningin ko at namilog ako dahil pamilyar ang lugar na kinaroroonan ko. Anong ginagawa ko dito? Anong nangyari? Bakit ako nasa hospital?

"Baby your awake."

Nilingon ko si Knoxx ng marinig ang boses niya. Bakas sa mukha nito ang pag-aalala.

"K-Knoxx, anong ginagawa ko dito?" Tanong ko sakanya. Iniangat ko ang sarili mula sa pagkakahiga at inalalayan niya ako.

Lumayo ito sa 'kin at naupo. Sa kaliwang bahagi ko sa baba, "You fainted earlier," aniya sa nag-aalalang tinig.