Behind Closed Doors

CHAPTER 29

Chiara's

+++

I woke up and immediately saw my twin sister beside my hospital bed, she's holding my hand, I think she is sleeping.

I closed my eyes again cause I feel dizzy and my vision is kinda blurry. I remained my eyes closed until I heard someone opened the door.

"Chiara? You're awake!", Ashton exclaimed at dahil nga sa sigaw niya ay nagising na din si Chanel.

"Sis!", tawag niya at kaagad akong niyakap na siya namang ikinadaing ko sa sakit.

"S–sorry Sis, how are you feeling?", pag-aalala niya bago niya inutusan si Ashton na tawagin yung doctor ko.

Napahawak ako sa dibdib ko kung saan ko naramdaman yung sakit.

"S–sucessful yung operation?", I asked her na sunod-sunod niyang ikinatango.

I smile appears on my lips, she leans forward and kissed my head, she started crying.

"Thank God, akala ko pati ikaw mawawala sa akin. I can't, Sis. Hindi ko kakayanin", sambit niya habang humahagulgol at muli akong niyakap pero iniwasan niya ng matamaan yung sugat ko.

Nanatili kami sa ganong position hanggang sa makabalik na si Ashton kasama na ang Doctor at mga nurse.

Chineck nila ako at tinanong tanong about sa nararamdaman ko bago nila ako nakangiting kinongratulate, pagkatapos ng kasiyahang iyon ay nagpaalam na din sila.

"Where's Cleah?", I asked.

"Sa bahay niyo, kasama ang mga maids", agad na sagot ni Ashton.

"Mga maids? Where's my husband?", tanong kong muli at pareho lang silang nag-iwas ng tingin.

"Sis? Ashton? Where's Denver?", pag-uulit ko, hinawakan ni Chanel yung kamay ko bago ako niayakap at nagsimula nanaman siyang umiyak. Ashton started to walk back and forth.

Mas lalong lumalakas yung kutob ko.

"T–tell me...", sambit ko at nagsimula na ding umiyak.

"Is he the donor?", dagdag ko na mas nagpa-iyak kay Chanel.

"N–no, no, no. Tell me I'm wrong! Ashton! Tell me I'm wrong!", baling ko sakaniya at sunod-sunod lang siyang umiling bago siya umupo sa tabi ko.

"We tried to talk to him, sinabi naming hahanap kami ng ibang donor p–pero buo na yung desisyon niya, hindi namin siya napigilan, Chiara", sagot niya saakin kaya mas lalo akong umiyak.

"N–no, hindi pwede. Denver why!?", tuluyan na akong humagulgol kaya dalawa na silang yumakap saakin.

Denver Jones, I married him kahit hindi ko siya mahal, it's for the sake of our baby and for the sake of our hospital.

He's not in love with me either, he's not straight just like me and it was all planned by his father.

Pareho sila ng kagustuhan ni Dad, ang mapatino kami ni Denver. Sobra-sobrang pressure ang binigay nila saamin to the point na gusto nilang mabuntis ako bago pa man matuloy ang kasal.

Hindi namin kayang gawin ni Denver yon kaya naghanap kami ng donor and weeks later, I got pregnant.

Kahit na biglaan lang ang lahat, it makes me happy knowing that there is life inside me. It's the best feeling. Andaming pumasok sa isip ko na mga pwedeng mangyari kapag naipanganak ko na siya.

And I admit, naging proud ako sa sarili ko kasi I made my father proud. Kahit hindi okay yung relationship namin, I love him. I want him to be proud of me at isa nga sa pinakawish niya before he died ay yung hospital at ang maikasal ako kay Denver at bumuo ng masayang pamilya.