Chapter 11
Sakto ang dating ni Kuya dahil nagluto ng meryenda si Mommy. She cooked sotanghon guisado, lumpiang shanghai and she also made some leche flan. Normal na sa amin ang ganitong set-up lalo na kapag kumpleto kami.
Tahimik lang na kumakain si Theo.
"Anong nangyari sayo? Bakit may mga sugat ang mukha mo?" tanong ni Kuya.
Uminom sandali si Theo atsaka umayos ng upo.
"B-Binugbog ako ni Dad." tugon niya.
Breathe in, breathe out. Unti-unti naming sasabihin sa kanila ang totoong nangyari. Ibinaba ko muna ang kubyertos na hawak ko, I looked at Theo and gave him a sign na sasabihin na namin sa family ko ang krimen na naganap.
"Hindi ka naman siguro sasaktan ng daddy mo kung wala kang ginawa." saad naman ni Mommy.
Tumango kaming dalawa ni Theo.
"So, what happened?" muling nagtanong si Kuya.
"First of all, sana po maunawaan ninyo ako. I accidentally killed my friend's father." umiyak na naman si Theo.
My whole family didn't believe what Theo had told them. He cried while begging for help.
"It was an accident." Theo cried. "I never meant to kill him!"
They asked how it went and Theo said he couldn't tell them the details yet because he knew that they would not understand him. He had tried explaining but nothing made sense.
"I'm so confused."
My mom held him close and stroked his back trying to comfort him.
"It will be okay Theo." She whispered. "I know it hurts right now but you'll feel better in time."
"Anong sabi ng family ng kaibigan mo?" tanong ulit ni Kuya sa kanya.
This time ako na lang muna ang sasagot since Theo can't speak clearly.
"Hindi magsa-sampa ng kaso ang nanay ni Marjorie dahil abusado naman ang asawa nito. Ang tanging kalaban dito ni Theo ay ang kamag-anak ng biktima." I explained.
"Bakit hindi ka na lang sumuko?" saad naman ni Daddy.
I looked at Theo, he's thinking hard.
"Gusto ko pong makatapos." tugon ni Theo.
"May point ka, naiintindihan kita. But how if they file a case against you? I really want to help you Theo." sabi naman ni Mommy.
Hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa isip ni Theo sa mga oras na ito. At isa pa, hindi naman ako pwedeng gumawa ng desisyon para sa kanya. May tiwala ako sa kanya, alam kong matatapos din ang problemang 'to.
*****
Cody's POV
"Kanina ka pa nakatingin sa malayo. Mukhang malalim ang iniisip mo." I shook my head when I heard Reveree's voice.
Nandito kami sa condo niya. Nagkaroon ulit siya ng time upang makasama ako. It's been one week, and I missed her so much. Napapansin ko rin na medyo pumapayat siya. Siguro dahil sa gabi hanggang madaling-araw siyang kumakanta, baka wala na rin siyang time kumain ng madami.
Then it's a big chance for me na magluto ng masarap para sa kanya. I'll try my best to make her happy.
Nagtungo na ako sa kusina upang humanap ng mga sangkap. Isa-isa kong binuksan ang mga cabinet sa mini pantry.
"Cigarette?" nagtataka kong saad habang hawak ang isang pakete ng sigarilyo.
I didn't know what to do when I found the cigarette. I wasn't expecting it and I had no idea that she smoked. She said that cigarettes were bad for me, but then again I was also not supposed to smoke.
"Cody-" napatigil si Reveree.
Dahan-dahan akong tumingin sa kaniya. She's surprised when she saw me holding a cigarette.
"Is this yours?" kalmado kong tanong sa kaniya.
"M-Magpapaliwanag ako." tugon niya.
"No! I'm asking you if this thing is yours or not. Tell me Reveree, kanino 'to?" tuluyan na akong nilamon ng galit.
Nakatitig lang siya sa akin. Never akong nagtaas ng boses sa kaniya, pero galit na galit ako ngayon dahil sa aking natuklasan. Naiiyak ako sa galit, inis at sakit. She betrayed me.
"Cody, I'm sorry." umiiyak na saad ni Reveree.
"Sagutin mo ang tanong ko!" hinagis ko ang sigarilyo sa kanya.
Luluhod na dapat siya ngunit hinawakan ko ang kanyang braso.
"Cody magpa-paliwanag ako. I'm so sorry, kailangan kong gawin 'to para mabawasan ang lungkot na nararamdaman ko." saad ni Reveree.
"Bakit hindi mo ako tinawagan noong mga panahong nalulungkot ka? Now tell me the second thing, mayroon bang ibang nagpapasaya sayo habang wala ako?" lakas-loob kong tanong sa kanya.
Hindi ako handa sa mga magiging sagot niya, but I need to ask her.
"Sorry." tila binuhusan ako ng isang timba na yelo sa kanyang sinabi.
What does her SORRY mean? Is she seeing other men better than me?
Ginagawa ko naman ang lahat para sumaya siya, para makuntento siya sa akin. Sinasabi ko na nga ba! Kaya una pa lang ayaw ko na siyang payagan na maging vocalist ng isang banda.
At dumating na nga ang araw na kinatatakutan ko.
It's over.
There will be no second chance at all.
~
🖋 author_mj17
BINABASA MO ANG
BATCH 2018
RandomIsang grupo ng mga kalalakihan na may pitong miyembro. Magkaiba ng mga ugali, magkaiba ng gusto. Ngunit iisa lang ang kanilang minimithi, ang makapagtapos ng pag-aaral at sabay-sabay na maging ganap na Engineer. Marami mang pinagdadaanan, ngunit man...
