Ep-(15)

186 26 70
                                    

ယောန်ဂျွန်းတို့အိမ်၊ မီးဖိုခန်းထဲတွင် အိုးပြုတ်ကျသံ၊ လက်အပူလောင်သံ ဂလုန်ဂလွမ်အစရှိသောအသံပေါင်းစုံတို့မြည်ဟီးနေကာ သူ့ဦးလေးကင်မ်နမ်ဂျွန်း ရောက်လာလေသလားဟုအောက်မေ့ရအောင် တရားခံကတော့ ယောန်ဂျွန်း ကိုယ်တိုင်ပင်။ -

"အ့ ပူလိုက်တာ..... "

"ဟျောင့်... ငါ့သား။
မင်းဘာလုပ်နေတာလည်း။ "

"ဟို...မနက်စာပြင်ကြည့်တာပါ အဖေ"

"ထူးထူးနဲ့ ဆန်းဆန်းပါလား။ "

"ထူးထူးနဲ့ဆန်းဆန်းတော့မဟုတ်ဘူး အဖေရေ။
ယောန်ဂျွန်းဗျ...ယောန်ဂျွန်း ယောန်ဂျွန်း။ "

"ကဲ ထွက်စမ်းပါကွာ...။
အဒေါ်ကြီးတွေရော...သူတို့ကိုမပြင်ခိုင်းဘူးလား။ "

"တစ်ခါမှမလုပ်ဖူးလို့ဝင်လုပ်ကြည့်တာပါ။
ဟိုမှာ အဖေကိုယ်တိုင်လုပ်ပြီး စားနေသောက်နေရတာ ဒီလိုမျိုးပါလားဆိုပြီး တွေးမိတယ်။ "

"တော်စမ်းပါကွာ....မင်းဘာပြောမလို့လည်း။
မလုပ်စဖူးထလုပ်နေတယ်....အဒေါ်ကြီးရေ....လာပါဦး.... ယောန်ဂျွန်းလုပ်ထားတာတွေလာရှင်းပေးပါဦး။"

"ဟုတ်ကဲ့ ဥက္ကဌကြီး။ "

"ဘာပြောမလို့လည်း..."

-စားပွဲဝိုင်းမှာထိုင်လိုက်ပြီး သူ့သားကို မေးနေသော Mr.Choi....-

"ဒီလိုပါ အဖေ....
ဒီနှစ်ပြီးရင် ကျွန်တော်က အဖေနဲ့အတူ ဟိုကိုလိုက်ရမှာမလား။ "

"အေးလေ....
မင်းဘဲဒုတိယနှစ်ပြီးရင်လိုက်ခဲ့ပါ့မယ်ဆို....အဲ့ဒါကြောင့်ငါလာခေါ်တာလေ။ "

"အဲ့ဒါနောက်တစ်နှစ် တတိယနှစ်ပြီးတဲ့အထိစောင့်ပေးလို့မရဘူးလား။ တစ်နှစ်ဘဲလေ...."

"ဥက္ကဌကြီး ကော်ဖီရပါပြီ။ "

-အဒေါ်ကြီးကို ခေါင်းညိမ့်ပြပြီး သူယူလာသော ကော်ဖီခွက်ကို ယူသောက်လိုက်သည်။ -

"ဘာလုပ်မလို့လည်း ။
မင်းမဟုတ်မှ.... မင်းအမေနဲ့ ငါမသိအောင်တွေ့နေတာလား။ "

Forever[Completed]Where stories live. Discover now