Now listen darlin', I don't want to go ChangChan

;

Okuyanların dikkatine
Uyuşturucu, sigara gibi bağımlısı yapan ürünler vardır rahatsız olacaklar lütfen okumasın....

You told me, "You said I love you so"

Hayat zordur heleki benim gibilere dışardı herkes eleştiriyor fakat içimizi dertlerimizi isyanlarımızı bilmiyorlar...

Dışarıda ki herkesin gözünde pislik olarak görünüyoruz.  Kimse bir kere bile nasılsın demedi. Derdin var mı, iyi misin? Demedi çok ihtiyacım vardı merak edilmeye sorulmaya ama genede olmamıştı.

Apartmanda, okulda, ailenin gözünde, sevdiğim kişinin gözünde bile bir pislik olmuştum. Oysa onlar sayesinde böyleydim ben. Bu pisliği bende istemezdim. Bende gülmek mutlu olmak sevilmek isterdim ama nafile...

Yaşadıklarım zordu anlatamazdım kimseye duyuramazdım aslında içinde ki haykırış sesi duyulsa herkes korkardı benden. Herkes acırdı bana...

Aldatılmak? Yaşadığım evden kovulmak? Sokaklarda kalmak? Zorbalıklar görmek ve küçük yaşta bir pislik yüzünden taciz edilmek.?....

Ve bunların çoğunu bilmeden bana pislik deniliyordu neden uyuşturucu kullandığım için....

Uyuşturucu iyi birşey olmadığını en iyi bilenlerden biriydim ben... Beni buna onlar zorlamıştı...

16 yaşında bir liseliydim. 2 tane arkadaşım vardı... Minho ve Hyunjin hayatımda ki bu kötülüğü bana deneten insanlar...

10 sene önce

"Chan gel hamburger aldım. "

"Tamam geliyorum. "

Hızlıca merdivenlerden inip Minho gilin yanına gitmiştim. 3 saatin ardından sonunda oturabilecektim ve karnım doyacaktı...

"Özetleri bitirdim siz  fotokopi işini ne yaptınız."

"Minho yiyecek bişiler aldı bende fotokopiciye gittim."

"Bu ödevi de geçersek yaşadık. "

"Evet ama Hyunjin ve sen panik yapmasanız daha iyi olur neyse hadi yiyelim.."

Minho önüme  hamburger ve kola koymuştu.

Hızlıca yemeklerimizi yiyorduk....

"Bu hamburgerin tadı bozuk gibi. "

"Yo bizde öyle değil."

"Sana öyle gelmiştir. "

"İyi peki"

Yemeklerimizi yiyip ödeve koyulmuştuk... Hyunjin özetleri istediği için yukarı çıkmıştım. En son olduğum yerde sızmıştım. İlk başta vücudum karıncalaştı ardından başım dönmeye başlamıştı...

Şimdiki zaman

Herşey o zaman olmuştu... Bağımlı olmuştum ailem büyük bir kavga sonucu beni evden atmışlardı... Okuldakiler bana iğrenerek bakıyordu... Eskiden okulun her konuda birincisi olurdum... Şimdi ise adım "pislik" olarak geçiyordu...
Sevgilim beni aldatmıştı... Anlayacağınız bitmiştim...

Üniversite'ye başlamıştım... O zamanlar kendi evime çıkmıştım minik bir evdi... Hem garsonluk yapıyor hem okuyordum.. Bir köpeğim bile vardı...
Çok arkadaşım yoktu 2-3 kişi vardı ama onlarla da arada sırada konuşuyordum...

Bu uyuşturucuyu soracak olursanız... Evet azda olsa hala bağımlısıydım...
Hala beni bırakmamıştı bu pis illet...

Üniversite bitmişti. Mimar olmuştum... Bir şirkette işe girmiştim. Orada konuştuğum arkadaşlarım vardı. Ailem mimar olduğumu duyunca beni yanlarına çağırdılar, beni aldatan kişi tekrar sevgili olmamızı istedi, bana pislik diyen kişiler benle iş birliği yapmak istedi...

Evet bu hayatta herşey para ve ün...

Meslekte 2. Senemdi fakat gayet iyi bir mimardım... Başarılı kişiler ile eğitim görmüştüm...

Evet anlayacağınız hayatım güzeldi tek kişilik, sesiz ve sade olan hayatım....

.....

"Berry kızım baba işe gidiyo. Yemek yemeyi unutma... "

"Hav hav! "

"Hoşçakal"

Sabah'ın erken saatlerinde işe gitmiştim... Orada olan arkadaşlarım ile sohbet edip plan yapmıştık...

Bu gece bir yemeğe çıkacaktık. İşimiz erkenden bitmişti önce hepimiz eve dağılacaktık. Hızlıca arabama binip eve gelmiştim. İş yeri ve evim yakındı.
Kapıyı açmam ile Berry üzerime atladı..

"Baba bugün geç gelecek tamamı kızım"

Berry üzgün çıkan bir ses ile havlamıştı.

"Söz yarın seni dışarı çıkartacağım kızım. "

Berry chan'a heyecanlı bir havlama sunmuştu.
Chan Berry'i severken bir zil bölmüştü anlarını...

________________________________

Selam dostlarım yeni bir hikaye ile karşınızdayım. Umarım beğenirsiniz..

Sizce bu kapıyı çalan kimdi?

Yorumlarınızı bekliyorum kendinize iyi bakın♡
Sizi çookkkk seviyorum üzmeyin la kendiniz ♡