Now listen darlin', I don't want to go ChangChan

🌙

Dip

Ağlayamazsın çünkü sen hep sert olandın...
Ağlayamazsın çünkü sen hep gülendin...
Ağlayamazsın çünkü sen hep dışlanandın...

Hayat insanlara belli bir yük verir benim yüküm fazlaydı... Altında ezildim, bittim, yoruldum, tükendim...
Ama belli etmedim.

Ben hep mutlu olan Chan...
Hep sert olan Chan...
Hep sorumluluk sahibi olan Chan...

Ailesi terk etmiş... Adı pisliğe çıkmış... Aldatılmış... Daha minicik bir çocukken taciz edilen bir kişiyim...

Benden hala güç beklemeleri normal miydi? Herkese göre dertsiz, tasasız biriydim...

▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪

"İyimisin?"

Chan öksürüklere devam ederek konuşuyordu.

"Evet"

Chan derin derin nefes alarak kendine geldi.

"Ah kusura bakma"

"Yok yok sorun değil."

Chan'ın öksürüşlerine Berry uyanmış ve Chan'ın kucağına çıkmıştı.

"Kızım nasılsın sen"

Berry'nin havlamaları yükselmişti sanki cevap verir gibi...

"Bir şey sora bilirmiyim? "

"Buyur."

"Berry'i hiç dışarı çıkarmıyor musun? "

Berry bu sefer changbin'in kucağına atlamıştı.

"İşim yüzünden fazlaca vaktim olmuyor izinli olduğun günler çıkıyorum. "

"Bu arada ne iş yapıyordun? "

"Mimarım ben"

"Ov baya iyi hiç kendi evini tasarlamayı düşündünmü? "

"Evet ormana yakın bir yerlerde isterdim. "

"Çok güzel."

"Sen kafe den başka ne iş yapıyorsun? "

"Tatlıcıyım"

"Kekten anlamalıydım. Şey bu arada Berry tatlıları çok sever he ama yanlış anlama ben değil Berry. "