5.Bölüm

400 58 3
                                    

Adeta beynimde sarsıntılar vardı. Yediğim yemekte acıyı fazlamı kaçırmıştım acaba? Fakat acısına alışıktım. Bu kadar etkili olabilir miydi? Sonra bedenimden bir şey akıp gitti. Çevreme bakındım. Yardım edebilecek herhangi birisi için ama insanlar sallanmaya başlamıştı.

''Blue.'' isimsiz'in sesi beynimde yankılandı.


''Blue!''sesi tedirgin ve biraz duyguluydu.


''Blue beni duyabiliyor musun?''ona ne diye bilirdim ki, sesinin beynimin içinde olması bile beni hayrete düşürmüştü. Sakin bir yer buldum ve duvara sindim.


''Her nerede isen oradan ayrıl, uyumalı ve buraya gelmelisin.''kendi kendine bir şeyler mırıldandı.


''Tanrım kanaman var. Blue!''sesi şimdi fazlasıyla endişeliydi.


''Tanrım lütfen beni duyuyorsundur! Lütfen uyu, uyu ve buraya dön.''sesi yavaşça solup gitti.


Kendime gelebilmek için biraz daha oturdum. Sonra harekete geçtim. Kapıya geldiğimde Adler etrafa bakınıyordu. Beni görünce yüzü rahatladı fakat halimi görmüş olacak ki kaşları çatıldı.


''Ne oldu? Fazla acelecisin.''ona ne açıklama yapacaktım? Sonra bir bahane uydurdum. Sonuçta ben bu işin ustasıydım.


''Galiba bu sefer acı fazla dokundu.''tamam fazla iğrenç bir bahaneydi ama mantıklıydı.


''Jessie'ye haber vermemi ister misin?''bu çocuk ne kadar kibardı ama.


''Hayır siz eğlenin ben..ben gideyim.''bana kafa salladı.


Yirmi dakika kadar sonra evdeydim. Üzerimi bile çıkartamadan yatağa atladım. Babam evde yoktu bu açıdan uykuma engel olmayacaktı.

Yavaşça gözlerimi kapadım.


Gözlerimi aralamadan bile acıyı hissetmeye başlamıştım. Regl sancısının on katı kadar bir ağrı gibiydi. Fakat aynı şekilde on katı kadar kanda akıyordu.


''Blue.''ismimi o kadar kısık sesle telaffuz etmişti ki. Fakat asıl dikkatimi çeken nasıl oluyor da benim sınırlarıma girebilmişti. Kalkan onu engellememiş miydi?


''Sen nasıl..??''elleri ile dudaklarımı kapattı. Galiba iyice öğrenmişti yerini.


''Evin nerede, önce oraya gidelim. Sonra erzak bulmalıyız.''sesi emredici gibiydi.



Artık evimdeydik. Fakat hala neresi olduğunun tam adresini alamıyordu. Kapı numarası dışında. Eğer Amerika da yaşıyosa ev tiplerinden tanıyabilirdi. Sokağın başındaki işaretleri gösterdiğimde orada hiçbir şeyin yazmadığını söylediğinde bir kez daha hayal kırıklığına uğrasam da artık evimden yola çıkacaktı.


Beni yavaşça yatağa bıraktığında evin penceresinden bir kez daha dışarıyı kolaçan ettik. Ev her ne kadar hasarlı olsa da içinde kimsenin yaşamadığı hissini vermek gerekiyordu. Perdeler uçuşuyor bir çok kapı ve pencere açıktı. Bu göresele uymayan evler. Yani kapı pencere sıkı sıkı kapatılmış. Kendi yöntemlerince korunmuş olan eveler ilk hedef olmuştu.

RÜYADAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin