RÜYADA

11.Bölüm

-Jeremy'i merak ederseniz medyaya bakınız-

Çığlık sesine uyandım. Jeremy soluk soluğa yanımda oturmuş nefes almaya çalışıyordu. Hemen toparlandım.

''Ne oldu? dedim sessizce. ''Ne gördün?''ten rengi solmuş, ter içinde kalmıştı.

''Rüya'ya neden gelmedin? ''bakışlarımı kaçırdım.

''Bir haftadır neler olduğundan haberin bile yok değil mi?''bu sözleri karşısında bakışlarımı onun gözlerine sabitledim.

''Neden?.... Neden yaptın?''yutkundum. Ama yinede ona yalan söylemeyecektim.

''Seni görmemek için.''bakışlarını indirdiğinde. Ona dokundum.

''Ne olduğunu anlat.''bana bakmadan kenara kayıp koltuktan kalktı.

''Rüya'ya gel ve kendi gözünle gör.''

''Hap alıyordum.''kas katı kesildi.

''Şimdi neden gelmedim bilmiyorum.''dedim. Sanki hatamı telafi edebilirmişim gibi.

''Hap mı?''dedi. Şaşkınlığı yüzünden okunuyordu.

''Evet, ne var bunda?''bu kadar şaşırmış olmasına da ben şaşırmıştım.

''Hiç.''dedi dümdüz bir sesle.

''Verdiğin tepkiye bakılırsa..''

''Uyu ve kendi gözünle gör Blue.''sonra iç çekti.

''Tabii geri gele bilirsen.''mutfağa yöneldi. Laflını söyledikten sonra ben öyle kalmıştım oracıkta.

''Ne? Buda ne demek şimdi?''buz dolabını bir hışımla açtı.

''Aklından ger ne geçti bilmiyorum ama bu bir süre rüya'da olmayacağın anlamına geliyor.''

''Bunu nereden..''derken sorumu yarıda kestim. Bilmesi için yaşamış olması gerekiyordu. İlk başlarda benden kaçmıştı. Yani rüya'da yoktu. Ben yine aynı yere gelsem de o orada olmuyordu. Başta zaten rüya'ya inanmakta zorlanırken onunda bir hayal olabileceği konusunda çelişmiştim. Ve bana yalan söylemişti. Uyuyamadığını söylemişti ama oda beni görmek istememişti.

Elindeki meyve suyunu tezgaha bırakıp bana baktı. Benim ona bakışımı görünce bir an kafasına dank etmiş olacak ki savunmaya geçti.

''Bak Blue. Hayır..''elimi havaya kaldırdım. Ona annemi anlattığım geceden sonra rüya'ya gelmemişti. Kaçmıştı. Benden ve hatasından.

''Önemli değil gerçekten.''dedim yapmacık bir sesle.

''Hayır açıklama..''ona aynı yapmacık bir yüz ifadesi ile gülümsedim. Tezgaha oturdum.

''Nerede kalıyorsun?''ani ruh hali değişimime karşı şaşırsa da kendini topladı.

''Evim var. Babam buraya yakın bir yerde bir ev satın aldı.''aynı yapmacık ifade ile şaşırmış gibi yaptım.

''Ne hoş.''ellerini iki yanına sarkıttı.

''Tamam. Bu halin beni endişelendiriyor.''

''YA, neden?''sesim dümdüz çıktı.

''Tanıdığım Blue böyle yapmaz.''

''Belkide tanımıyorsundur.''dedim duygusuzca. Sonra konuyu değiştirdim.

''Babana ne söyledin?''gözleri kocaman açıldı. Durup bir süre bana baktı. Açıkçası ben bile böyle birisi olabildiğime inanamıyordum. Değişiyordum.