beni bir kafese koyuyorlar
kapısı açık kaçsam
kaçsam bir an bile
maviyle beyaz/ beyazla toprak
seccadelerden halat
düşünmüyorum düşünemiyorum düşündürtmüyorlar
gök mü beyaz yer mi
ya da bulut ya da toprak
tel tel ayrılmış parmaklıklar
geniş mi geniş aralık
kaçsam bir an bile
bir an bile düşünmüyorum
düşünemiyorum ve diğeri
bir aslan gibi kilitlenmiş olmak vardı, diyorum
yırtınarak parçalayarak çelikten setleri
kaçmak vardı kanayarak bağrımdan
en az üç tüp kan
demişti bir fil,
zararı kârından fazla kahramanlıklar bunlar efendim
inanmamak içten değil
kapısı aralık her yerin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
gök, kaya, tohum.
Poetryaşkı ve acıyı tanımlamayacağım, bıraktığı yerden tamamlayacağım. .yirmiye