gök, kaya, tohum.

kadeh, deri, mıh.

her gidiş kötü mü
gitmek kötü mü
kalamıyorsak ve
kalmak küflenmiş yeşil siyah duvarsa
ve kapı açılsa
yağmur değil güneş duası etsek
gitsek ve gitmek istemesek
fakat gitsek
bizi de o mavi mor göğe çıkarırlar mı
kadeh kadeh değer verirler mi
çarşıdan da elbette alabileceklerimizden
derimizden sesimizden,
kalsak
kalmak
paslı mıh yahut dikenli incir,
gözü görse ya gönlü
gönlünü de çalmalı
hangi kapı ya da hangi kale
yahut zindan,
biçilen değer mi
doğmamış çocuğun donu mu,
ve elbette sonbahar bu hüznün sebebi
ve az bilmiş ukalalığın
fakat eğri giderken doğru konuştuğum
sonra epeğri gitmeye devam ettiğim gri beşik
kapım hüzünle ve yüzünle bitişik
yolum oralara değmeyişin.