INCENSE

Prologue

Bumangon ako ng may ngiti sa aking mga labi. What a lovely way to start the day. Agad akong kumuha ng walis at naglinis ng bakuran. Habang nagwawalis ay napakanta at napasayaw pa ako. Well, I'm in a good mood. There is no better than gigising ka sa isang tahimik na kapaligiran. Hindi naman mahirap linisin ang bahay ko dahil maliit lamang ito. Isang taon na akong naninirahang mag-isa sa bundok malapit sa bayan ng Edessa sakop ng kaharian ng Dante. Pagtitinda ng kakanin ang hanap-buhay ko dito.

But in truth, I am the empire's princess. I won't be officially introduced to society until my coming-of-age ceremony in three months. My father, the king, sent me here with my nanny Maria so I could hide and be safe from the enemies. Two months after we arrive in the Edessa mountains, our connections disappear. The territorial dispute between our west country, Dante, and the north country, Gomez, marked the start of the war. The conflict is still ongoing. There is no guarantee that my father will survive his time on the battlefield. My nanny Maria passed away after half a year due to a serious illness. Our savings and money are now gone; therefore, I must sell my belongings to make ends meet. Thanks to my nanny's teachings, I learned how to bake and sell. I used to live a sophisticated, upper-class lifestyle, but now I live like a commoner. Hindi ko naman masisisi ang mga nangyari and I'm not the type of a person to complaint. Mabilis rin naman akong naka-adapt sa environment ko to survive. This taught me to be frugal, thoughtful, and appreciative of what I have.

Hindi ko alam kung makakabalik pa ba ako. Makakabalik pa kaya ang ama ko? Babalik pa ba sa tahimik ang buhay namin? Will this country continue to prosper or ruin? Ang daming tanong sa isipan ko and none of it is sure but I always have a positive outlook because nanny Maria constantly tells me to do so. Kaya ko toh! Everything will be ok. Noong una, takot pa ako dahil mag-isa na lamang ako but as days passed by, nakasanayan ko na rin at medyo hindi na rin ako natatakot matulog mag-isa, medyo lang.

Pagkatapos kong mag-almusal ay sinimulan ko nang magluto ng kakanin.

"Wala na pa lang tubig." Sabi ko.

Agad kong kinuha ang timba at nagtungo sa ilog. Hindi naman kalayuan ang ilog sa bahay kaya hindi mahirap mag-igib ng tubig. Habang kumukuha ng tubig ay nagulat ako ng biglang may narinig akong ungol na nanggagaling sa likod ng isang malaking bato malapit lamang sa akin. Ano kaya yun? Titingnan ko ba? Nung una, hindi ko ito pinansin kasi akala ko guni-guni ko lamang pero habang tumatagal ay palakas ng palakas ang ungol nito. Boses ng lalaki? Sa takot ay agad akong nagmadaling punuin ang timba. Aaalis na sana ako ngunit hindi ko matiis na hindi puntahan ang likod ng bato upang malaman kung ano ang pinanggagalingan ng ungol na iyon. Laking gulat ko nang makita ko ang isang lalaking duguan, punit ang damit, basang-basa at may malaking sugat sa gilid ng tyan nito. He is suffering from severe pain. Saan siya nanggaling? Bakit siya napadpad dito? Sa sobrang panic ko ay hindi na ako nagdalawang-isip na buhatin siya. Ang bigat mo! Tao ka ba?! I mean hindi ko siya binuhat literally, pinasan ko siya more like hinatak papunta sa bahay. Mas lalo siyang nasaktan sa ginawa ko. Sorry po, konti na lang. Please, bear with it.

Nang makarating na kami sa bahay ay agad ko siyang pinahiga. Ugh!! Parang mababali ang balikat ko sayo! Agad akong kumuha ng pamunas at gamot. Shaks! Naiwan ko pa ang tubig! Kumaripas ako palabas ng bahay upang kunin ang timba sa ilog. Pagbalik ko ay hingal na hingal akong ginagamot siya. Uhh! Binabawi ko na! this is definitely a bad day! Pinunit ko ang damit nito. Maingat kong tinahi ang malaking sugat nito sa tyan. Nanginginig at natatakot man tignan ay ininda ko na lamang. Like do I have a choice? Pagkatapos ay isa-isa ko nang ginamot ang mga maliliit na sugat nito sa braso at binti. Pinunasan ko ang mukha nito. In fairness, ang gwapo. Mukhang foreigner. Taga-san ba toh? I never seen this man before. Mabuti at hindi nadamage ang mukha niya. May maga lamang sa kanang kilay nito.

Pagkatapos ko siyang linisan ay kumuha ako ng damit sa aparador. Hala? Walang damit na magkakasya sa kanya. Kinuha ko ang sewing kit. Habang nananahi ay pasulyap-sulyap ko siyang tinitingnan. Mahimbing siyang natutulog. Based sa physical features nito, he's not from here. He has white undercut hair. White skin and not to mention those perfect well-built body. Those features seem like that of a northerner. Ano kaya nangyari sa kanya? Kinuha ko ang punit nitong damit at sa pagtingin ko dito ay mukhang isang mamahaling tela. Is he a fallen aristocrat?

...

It's been three days at hindi pa siya nagigising. Dalawang araw na siyang nilalagnat mabuti at humupa na ito. Kumuha ako ng batya at pamunas. Akmang pupunasan ko na sana ang mukha niya ng bigla niyang hablutin ang kamay ko pagkatapos ay hinila niya ako at hinawakan sa leeg.

"Ackkk..." I can't breathe. Nagpupumiglas ako. What's happening? Pilit kong kumawala sa higpit ng pagkakahawak nito sa leeg ko. Ang lakas niya.

"Who are you? Where am I?" he asked.