"You're late. Bring me something edible." He ordered.
Lumipat ito ng pwesto at naupo sa harap ng lamesa.
"A-ah, ye-yes, yes! Right away." Dali-dali akong nagtungo sa kusina para magluto.
He's really going to kill me. Habang naghihiwa ng baboy ay hindi ko maiwasang manginig sa takot at pangambang baka may ihagis siya sa akin na patalim o baka may gawin na naman siyang ikakamatay ko. Someone please, help me!
"Hey, brat. Why are you living here alone? Don't you have a family." He suddenly asked.
"Ay tumalon ang baboy!" bigla akong napalingon sa kanya. Muntik ko ng mahiwa ang daliri ko. He's staring at me intently. Kalma Adel, nagtatanong lang siya, wag kang kabahan.
"Yes, since my father enlisted in the war, I live alone. My mother passed away when giving birth to me." I explained.
"Living alone in the mountains is a very bold decision for someone as weak as you, who is weaker than bugs. Who are you? What are you hiding?"
Napahinto ako sa ginagawa ko. Is he suspicious about me? It can't be. He's giving me goosebumps.
"Y-your right, indeed. Even though it can't be seen from the outside, I'm a brave girl. I'm used to simply surviving. I'm not hiding anything or lying. I enjoy it here because it's so calm, and we live here since my mother owns the land." I looked at him and feigned a smile. Diba dapat ako ang nagtatanong niyan sayo?
He grinned, "Be it, though I actually like those who lied to me most, I love to wreck their necks and rip them into pieces."
Napalunok ako. I shrugged. Maybe he's just exaggerating things. After that, a moment of silence came hanggang maluto ang pagkain. I serve him a warm rice and roasted meat. Aaalis na sana ako ng bigla niyang tapikin ang lamesa. Anong ginagawa niya?
"Sit." He said.
"Yes?"
"Are you a deaf?"
"A-ah, yes, n-no, no. oo, uupo nga." I immediately sit in front of him. You're making me lose my composure.
Kumuha na ako ng pagkain at dali-daling kinain para makaalis na ako. Habang kumakain ay hindi ko mapigilang magtanong. I'm really curious kung sino nga ba siya? Ang pangit naman kung magkaharap kaming kumakain tapos hindi namin kilala ang isat-isa dba? Unfair naman yun kung siya, may alam tungkol sakin tapos ako, walang alam sa kanya. Its pay back time!
"Sir, can I ask?"
"You're asking are you dumb?" Oo nga naman. Ayusin mo kasi Adel. Hmp, suplado na nga pilosopo pa.
"What is your name sir?" I asked.
Huminto ito sa pagkain. He looks at me with a dislike face. I knew it, sana hindi na lang ako nagtanong. Wala kang mapapala kung siya ang kaharap mo baka mahampas ka pa niya.
"It's Grey." He said.
I nod as a response.
"Where are you from?"
Hindi na siya nagsalita. Ano ba toh? Hina siguro magregister ang tanong sa kanya or trip niya lang pabagalin ang usapan?
"From the north."
"What happened to you? Bakit ka napadpa-."
"You're asking too much."
Before I knew, tapos na siyang kumain. Tumayo na ito at lumabas ng bahay. Napailing na lamang ako. What a strange man, yet he's more like a wild dog. He may be cute, but he's a beast.
"Gwapo ka sana kaso sama ng ugali mo." I mumbled.
Napasimangot ako. Hindi nga humingi ng tawad sa ginawa niya kanina. Mutik na akong mamatay tapos ngayon binigyan ko pa ng pagkain. Waw lang ha. Pasalamat ka mabait ako kundi isusumbong talaga kita sa mga awtoridad. Ipapahuli kita. Child abuse? By the way, ilang taon na ba siya? I believed he's older than me.
Hopefully, sana makarecover na siya para makauwi na siya sa kanila para mawala na ang bangungot at malas dito sa pamamahay ko. Huhu. Hope I survive.
...
Kinaumagahan, nagising ako na masakit ang likod dahil sa upuan ako natulog. Napansin ko na tupi at malinis ang kama. It's still the same last night. Asan kaya siya? Hindi ba siya natulog dito? Umalis na kaya siya? Bumangon ako sa pagkakahiga at nilibot ang aking paningin sa loob ng bahay. Wala siya dito. Dumungaw ako sa bintana at nakita ko siyang nakatayo at may hawak na white owl sa braso nito. Nakita ko na nilagyan niya ito ng papel sa kanang paa nito. Hindi nagtagal ay lumipad papalayo ang ibon. Bigla itong napalingon sa direksyon ko at automatic naman akong nagtago baka ano na naman ang sabihin niya.
...
Inilapag ko sa side table ang damit niya na binili ko sa bayan. Kinuha ko ang mga maruruming damit at lumabas sa likuran ng bahay papuntang ilog. Kailangan nating umiwas sa sakuna.
Nang makarating ay napansin ko na maraming isdang lumalangoy sa ilog kaya hindi ako nag-aksaya ng panahon at nilusong ang ilog at kumuha ng isda. Ilang minuto na ang nakakalipas ay hindi parin ako makahuli ng isda dahil sa kada huli ko ay siyang talon din ng isda dahil madulas sa kamay.
"Whose idiot is going to catch a fish with bare hands. Look, the fishes are laughing at you."
Biglang may nagsalita sa gilid ko. It was Grey. Kailan pa siya nandito? Early in the morning he's already mocking me. What a great day to start with.
"Ah kasi. Nakalimutan ko yung bingwit kaya trinatry kong hulihin sila. Hehe. Hindi ko nga talaga mahuli. Sayang." Anong ginagawa mo Adel?! You're really like a fool. Imagining it really sucks. Hindi ko na ito uulitin. Umahon na ako. Nakita ko siyang nagmamasid pagkatapos ay kumuha ito ng isang sanga ng kahoy. Bigla niya itong inihagis sa direksyon ko. Napapikit ako. Is this the end? '
BINABASA MO ANG
INCENSE
Historical FictionHabang kumukuha ng tubig sa ilog ay may napansin si Adel na ungol sa likod ng isang malaking bato. Natatakot man ay hindi siya nagdalawang-isip na lapitan at tignan kung ano ito. Nang makalapit ay bumulagta sa kanya ang isang duguang lalaking may ma...
