Sessiz Çığlıklarımın Cehennemi -Devam Edecek-

Bölüm 6

Selamlar bebekler sizi seviyorum oy vermeyi unutmayın

Dinlediğim sesler,gördüğüm fotoğraflar hepsi anneme aitti . Benim için canını feda eden anneme ait...Bazen nasıl dayanacağım bu acılara diye düşünüyorum ,o kadın nasıl dayandı.Ben kendim için bile bir şeyler başaramazken bir kadın çektikleri acılara rağmen dimdik durmuş,başaramamış olabilir fakat her zaman dik durmuş .Bir kadın dimdik duruyorsa ,altında sessiz çığlıkları vardır .Bir eli çocuğuna sarılıysa diğer el sessiz çığlıklarını bağlayan eli,ölmemek için direnen bağıran dudaklarından seslerini duyulmasın diye eliyle kapatır.Allah duyar sesini kulunu yanına alır ,artık güvende olur .Kadın daima güçlü gözükür , çığlıklarını kimse duymaz çünkü...

Her şey ani gibi gözükse bile anı olmadı ,alışa alışa ögrendim aslında.Evet her ne kadar da duygusuz görünsem de öyle değilim aslında .İlk o fotoğrafları görünce bende üzüldüm bende ağladım.Annem denilen o kadının sesini duyunca benim de yüreğim kan ağladı .Abim yanımda olsa bile anlamadı ,anlıyamazsa bu acı benimdi,ben acıyı tamamlayacaktım .Kimse iyileştirmeyecekti beni .

"Arda ne zaman almaya gelirsin "

Telefonu elime alıp yazdım Arda'ya.Bugün buluşacaktık ,ben istemiştim .

Arda'nın kız kardeşini biyolojik babam denilen o adam öldürmüştü. Benim annemi ise Arda'nın üvey babası öldürmüştü. Bir bakımdan kardeş olabileyeceğimi hesaba kattım,çizdim .Olabilirdi ama olmamalıydı.Arda'nın annesi benim biyolojk babamdan hoşlanıyormuş bu yüzden babam denilen o adam ile gizli saklı buluşuyorlarmış geçen yedi ay zamanda abimden öğrenmiştim.Katilleri annemin , Arda'nın annesi ve benim babam oluyordu.

Baba demek kolay değil,sana can veren birisinin katiline.

Telefon çalıyor Arda arıyor

"Defra aşşadayım gel hadi ,ha bir de yanına gelirken yağmurluk al yağmur başladı" sigara içiyor olmalıydı ki sesi tufah geliyordu.

"Tamam tamam geliyorumm ben"

Hızlıca askıdan siyah bir yağmurluk aldım ,boynuma çantamı taktıktan sonra odadan çıktım ve merdivenlerden hızlıca inmeye başladım.Girişte ki oturma odasında abim ve yanında her zaman ki gibi Korhan vardı .Birlikte filim izliyor olacaklardı ki televizyondan sesler geliyordu. Merdivenlerden indikten sonra abim ve Korha'nın bana attığı bir bakış vardı taş olsan çatlarsınız .
Ve bir bakış daha atarlar doğduğuna pişman olursunuz.

Abim beni iyice süzdükten sonra konuşmaya başladı:"Ooo bu yağmurda dışarıya çıkan kim varmış ya.Benim bildiğim yağmurda deliler dışarıya çıkarlar demi Korhan?"

Korhan da abime katılırcasına "Evet abi baksana yağmurda kim dışarıya çıkar .Deliler bile üşürüm diye çıkmazlar..." Kıkırdayarak cevap verdi .

Bu ikisi beni deli yerine bile koymuyordu.

"Teşekkürler ya çok sağolunn çok naziksinizzz.Fikirlerinizi kendinize saklayın lütfen.Ben bir arkadaşımla buluşacağım .Kendisi beni bekliyor "arabayla" anladınız mı yağmurda yürüyecek kadar deli değiliz"

Yani yağmuru seviyorum ama hastalanmakta istemem .

"O arkadaş her kimse-"

Abimin cümlesini yarıda kestim ve kapıdan dışarıya çıktım . Arda'nın beyaz renkte ki arabasından görüntüsünü gördüğüm gibi ön koltuğa geçmek için kapıyı açtım.Koltuğa geçmeden yağmurluğumu arka koltuğa attım .

"Ooo hoşgelmişsiniz Defra hanımcık" sıcacık gülümse ile konuşmaya başladı .

"Hoşbulmuşumm Arda beyfendicik"

İkimizde tatlı muhabbetler eşliğinde bir pastaneye gelmiştik .Arda pastaneden istediğim tatlılardan zorla da olsa aldırdı.Paket yaparak yola tekrar koyulduk.Arda'nın evine doğru ilerledik .Yolculuk boyu şarkı dinledik ,eğlendik.

Yaptıklarım her şey gülmem,sohbet etmemde bile annem geliyor aklıma.İhanet ediyormuş gibi hissediyorum.

"Geldikk" Arda arabayı park ettikten sonra eve girdik. Bu ev fazla büyük değildi zaten bu evde tek kendisi yaşıyordu.Bu eve daha öncede geldiğim den bu yanlı nerede hangi oda var biliyordum. Çantamı salonda ki koltuğa bıraktım .Üzerimde ki hırka bile bu soğuk hava da beni ıssıtmıyordu.

"Eee ne yapacağızzz" Arda neşeyle koltuğa oturdu ve bana bakarak konuşmaya başladı.

"Pastamızı yeriz bir şeyler içeriz filim falan izleriz,bu sıralar iyi hissetmiyorum olanlar yüzünden " sesimde ki neşe uçmuş gitmiş yerine solgun bir ses tonu konmuştu.

Arda moralimin neden bozuk olduğunu biliyordu.

"Gel hadi otur sen ben hazırlayımm"
"Bende televizyonu açayım"

Kumandayı sehpanın üzerinden aldım ve televizyonu açarak kanallarda gezindim.En sonunda "Sürekli Dizi'yi" açtım . Çizgi film açtığımda ne tepki vereceğini çok merak ediyordum. Puf koltukların birine oturdum ve gözlerimi kapatarak uzandım , düşünceler beynimi kemiriyordu .

Yanağımda sıcaklık hissettiğim de gözlerimi hızlıca açtım.Gözlerim açtıktan sonra anı şok geçirmem ve yüzüm Arda'nın yüzüyle tokuştu .

"Demek ki seni öpünce uyanıyorsun!Seni gidi cimcimee" Arda gülmeye başladığında bende gülüyordum çünkü gıdıklamaya başlamıştı.

"Arda yeter gülmekten nefes alamıyorum!" Gülmekten Türkçeyi unutmuş halimle konuşuyordum ya da bağırıyordum.

Arda gülmekten kendini durduramıyordu.Gülerek mutfağa giderek ellinde içecek tepsisi ile geri geldi , masanın üzerine bıraktı.

İçeceğimden bir yudum aldım ve aldığımız pastadan yemeye başladım.

Unutma senin gülmen için bir kadın canından oldu.

Beynim uyuştuğunu hissettiğim an ,kulaklarım da can çekişen kadının bağırma sesleri doldu .

Durdum.
Acıyı hissettim.

"Hey noldu yine daldın gittin"

"Defra!"

"Bebeğim iyi misin "

"Arda annemin sesini duydum"

Annemin sesleri beynimde yankılanıyordu. Korkuyordum .

"Sakin ol şşttt..."

Arda'nın kucağında olduğumu hissettiğim zaman ters tepki vermedim .Ben buraya aitttim .O'na aittim.

Arda bana sarılır bir vaziyette gözlerimden akan yaşları kazağı ile sildi.

"Arda annemin katilinin çocuğusun...Ne yapacağım bilmiyorum affet beni" dudaklarım dan dökülen cümleler kalbimi kırıyordu.

"Şşşt benim suçum değil sende biliyorsun"
"ikimizin de suçlu değiliz ebeveynlerimiz..."

"Ben seninle burada gülerken ,mutluyken o benim için canından olmuş...Çok ağır bir yük..."