Sessiz Çığlıklarımın Cehennemi -Devam Edecek-

Bölüm 10

Merhabalar yeni bölümle sizlerleyimmmm✨
Nasılsınızz uzun zamandır sevgili okurlarımla birlikte değildim,bu arada 1k olmuşuz ve geçmişiz çok teşekkürler yanımda olduğunuz için 🤍

"Anlat dinliyorum"dedi abim.Ruhsuz bakışları ona olan korkularımı daha da arttıyordu.

Yedi aydır benimle birlikte olan kaosum ve sırlar.Okulumu dondurmuştum yani abimin istediği üzere, kaçırılma olayı olduğu günden bu yana abim benimle daha çok ilgilenmeye başlamıştı-ve kısıtlamalarda başlamıştı. Beni kaçıran kişi Arda'nın babasıydı ,olaylar çok karmaşık ilerliyordu bu yüzden kimin haklı olduğunu bulmam çok zorlaşmıştı.Arkadaşlarım Betül ve Açelya ile fazla konuşmamıştım ama onlarda bu olayları bildiği hatta bu konularda onlarında olduğunu hissediyordum.Bir gün abime Betül'ün yanına gidiyorum diyerek Arda'nın yanına gidecektim ve abime bunu söylediğim de Betül'ün yurtdışına gittiğini ve onunla görüşmemin yasak olduğunu kaba bir şekilde söylemişti.Abim Betül'ün nerde olduğunu nereden biliyordu ki...Bu yedi ay boyunca sürekli Arda'nın yanındaydım o beni motive ediyordu.Geçmişimi bildiği halde beni kabul etmişti ,bende onu kabul etmiştim.Birlikte geçirdiğimiz zamanlarda ona çok bağlanmıştım şimdi ise ondan ayrılmak çok zor olacaktı.

"Biraz daha sessiz kalırsanız bu evi sizin başınıza yıkarım!Delirtmeyin insanı anlatın çabuk!"abim hiddetle oturduğu kanepeden ayağı kalktı ve cebinden silahını çıkardı , masanın üzerine koydu.

Salonda ben abim ve Korhan vardı.

"Sevgili kız kardeşini şerefsiz Arda denen o adamın kollarında uyurken gördüm daha ince ayrıntılarına girmemi ister misiniz Mars Beyciğim?!"Korhan hiddetle, bağırarak konuşuyordu ben ise dilim bağlanmış gözlerimden akacak yaşları durdurmaya çalışıyordum.

"Benim minik kardeşim büyümüşte elin adamının kollarında uyuyormuş öylemi ha?!" Abim masaya bıraktığı silahı alarak bana doğru silahı çevirdiğin de korkuyla bağırmaya başladım.

"Abi düşündüğün gibi bir şey değil yemin ederim!" Göz yaşlarıma hakim olamadım salmıştım ne olursa olsun artık hiçbir şey umrumda değildi şimdi de o silahı bana doğruttuğu an silahı çekse bile ona karşı gelmezdim.

"Hani nerde benim küçük kız kardeşim ha ?Yoksa adamlarla mı yatıyormuş bir de annesinin katiliyle!" Abim kriz geçiriyor olabilirdi çünkü bunun başka bir açıklaması olamazd.İlaçlarını içmesi gerekiyordu.

Abim her zaman benim yanındaydı ve ben de onun yanında olmak zorundaydım.

Koridorun soluna doğru koştum ve mutfağa girdiğimde ne yaptığımı bilmeden ordan oraya koşturuyor abimin sinir ilacını bulmaya çalışıyordum. Çekmeceler açılıyor ama kapatılmıyor salondan abimin bağırma sesleri geliyor karşılıklı olarak Korhan dan da geliyordu.
İlaç kutusuna benzer bir çanta buldum çekmecelerin birinde evet bulmuştum üzerinde abimin adı yazıyordu ve onundu.Elime sürahiden bir bardakla su aldım .Ben koşarken suyun yarısı dökülmüştü umursamadım bir yudum içse yeterli olurdu.

Abimin yanında geldiğimde Korhan abimle hala bağrışıyordu.

"O elindekiler ne!"Korhan bana bağırarak elimde ki ilaçların ne olduğunu soruyordu salak

"Abi bana bakabilir misin lütfen otur şu kanepeye hadi...Oturda anlatayım"dedim sakin bir sesle.

Abimin omzuna elimi koydum ve ikna ederek oturmasını sağladım.İlaçını ağzına koyduktan sonra elimle suyunu içirdim.

Hiç kolay olmamıştı...

Abim sakinleşmiş olacaktı ki odasına götürmemi istedi benden , odasına doğru giderken Korahana bakarak "Seni gebertirim eğer ki abime bir şey olsun ya da abimle aramda ki ilişki de en ufak bir anlaşmazlık çıksın seni kendi ellerimle öldürürüm anladın mı beni !? Şimdi bu evden defolup gidiyorsun gözüm görmesin seni!"dedim ve arkama bakmadan abimin odasına doğru yürüdüm,tek elim abimin belindeydi.