Bite Me

Chapter 1

"Wazupp!" Napadaing ako ng biglang inakbayan ako ni Shaine. Napakunot ang noo niya at tiningnan ako. "A-ayos ka lang ba?" Nagtatakang tanong niya. Inayos ko yung bag ko at tiningnan siya.

"O-oo naman," medyo nauutal kong sabi.

Tiningnan ko siya. Bakas sa mukha niya ang pag-aalala. Ngitian ko siya. "Ayos lang—Shaine!" Sigaw ko ng hinawi niya ang kwelyo niyo ng uniporme ko sa leeg. Umiwas ako ng tingin at inayos ang kwelyo ko.

"Did they hurt you again?" Umiling ako.

"Nabangga lang ako," narinig kong mahinang buntong-hininga niya.

"Ka dugo ka ba talaga nila? Pwede ko silang kasuhan sa ginawa nila sayo, sabihin mo lang." I just smiled.

"I'm fine, you don't have to worry." Narinig ko uli ang pag buntong-hininga niya.

"Alipin ka lang talaga Jane, kung anak ka nila they don't hurt you. Look at you...." tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa. "Marami kang pasa, bugbog at araw-araw kang umiiyak. Anak ka ba—

"P-please shut up...." pinipigilan kong umiyak. I'm tired crying everyday tapos iiyak na naman ako ulit. Pagod na ako.

"I-I'm sorry, I'm just concern Jane. You're my friend, ayokong masaktan ka." Tumango ako at ngitian siya ng tipid.

"A-ayos lang, tara na baka ma late tayo." Sabi ko at ngitian siya. Ngumiti siya sa akin at naglakad na kami papuntang room.

Habang papunta kami sa room namin napahinto kaming dalawa ng makita namin sa unahan na maraming taong nagsiksikan na para bang may artistang nakita.

"Ano kayang meron doon?" Narinig kong mahinang sabi ni Shaine.

Napatingin ako sa lalaking papunta dito. Tumakbo ako papunta sa kaniya. Narinig ko pang pagtawag sa akin ni Shaine. "Kuya," tawag ko. Napa angat ang tingin ng lalaki sa akin.

"Ako ba ang tinawag mo?" Tumango ako.

"Ano pong meron doon?" Tanong ko. Lumingon siya sa unahan kung saan may maraming studyante na nagsiksikan.

"Ah...may studyante kasing namatay," sabi niya at nilagpasan na ako. Parang nabingi ako sa narinig ko. N-namatay?

Naramdaman kong kumabog bigla ang puso ko. Bakit kaya siya namatay? Is it suicide? Masaya na ba siya ngayon? Hindi ba masakit magpakamatay? I didn't afraid to die but takot ako na mawala sa mundo na hindi ko man lang nagawa pa ang gusto ko.

"Jane, hoii!" Napatingin ako sa kaibigan ko.

"H-huh?" Umirap siya sa akin.

"Anong huh? Kanina pa kita tinatawag tapos hindi ka man lang nakinig, ayos ka lang ba? Anong sabi ng lalaki kanina?" Mabigat ng hininga ang pinakawalan ko. Gusto kong hindi sabihin sa kaniya pero wala akong magagawa malalaman niya padin.

"May namatay daw," mahinang sabi ko. Narinig kong mahinang pagsinghap niya.

"I-Is it....a girl?" I shrugged.

"I don't know, hindi ako nagtanong." Napatingin ako sa kaniya. Bakas sa mukha niya ang takot at pag-aalala. Shaine is so sensitive kaya hindi na ako mabibigla.

"Let's go, tingnan natin kung bakit siya namatay." I nod. Hinila niya ako papunta doon sa mga taong nagkukumpulan. Sumiksik kami sa mga tao.

"Sa tingin ko hindi aso ang kumagat sa kaniya."

"Tiningnan mo nga, para kang walang mata. Kita mo naman na may kagat sa leeg niya."

"Aso nga yan, sabi nga nila aso daw yan ni sir Ramirez."