Bite Me

Chapter 6

Napamulat ako sa hindi pamilyar na lugar. Dahan-dahan akong umupo at nilibot ang tingin. Nasa isang malaking kwarto ako, the color of this room is white na may halong kulay ginto. Sa tingin ko pagmamay-ari ito ng isang prinsesa.

Naka upo pala ako ngayon isa king size bed, sobrang laki nito kumpara sa kwarto ko.

Nasan pala ako?

Pilit ko inaalala ang nangyari, pumasok ako sa lumang library at may nakita akong tao—napasinghap ako. Mabilis sa alas kwatro akong tumayo at naglakad patungo sa malaking salamin malapit sa kama.

Hinawi ko ang buhok ko, nabigla ako na wala akong nakita man lang na sugat sa leeg ko. Paano nangyari yun? Ang naalala ko kinagat ako ng lalaking yun, that blue–red eyes.

Hinawi ko ang kabilang buhok sa kaliwa ng leeg ko pero wala padin akong nakitang sugat man lang, panaginip lang ba ang nangyari? Pero talagang narandaman ko ang sakit na yun i even shout. Bumalik ako sa kama at umupo sa gilid.

"Gising kana po pala kamahalan," napatingin ako ng may nagsalita. Isang babae nakasuot ng puting dress hanggang sa paanan. May kwelyo ang damit niya na kulay black. Mukha siyang madre na multo dahil sa sobrang puti niya. Sino bang gumawa ng suot niya? Mukhang mangkukulam ang gumawa.

"N-nasan ako?"

Ngumiti ito sa akin, "nasa palasyo ka po kamahalan." Napataas ang kilay ko. Palasyo? Ano yun? Prank ba ito? Hindi ko mapigilang tumawa. Namayani ang tawa ko sa kwarto. Nagpapatawa ba siya? Kailan pa may palasyo sa New York? Baka ibig niyang sabihin malaking bahay.

Napahinto ako sa pagtawa ng nakatitig lang sa akin ang babae. Hindi man lang ito tumawa o ngumiti. Nagtataka lang siyang tumingin sa akin na para akong baliw.

Tumikhim ako at tumayo.

"A-anong ibig mong sabihin?"

"Nasa palasyo kapo ng hari, kamahalan." Napakunot ang noo ko. Hari? Ang weird naman ng babaeng ito. Ano nga tawag niya sa akin kamahalan? Mukha ba akong prinsesa?

"Just call me Jane," i said.

"Patawad kamahalan pero hindi ko po yun magagawa, pinagbawal po iyon." Sabi niya at yumuko. Napabuntong hininga nalang ako, baka wala talaga akong magagawa nito pero sa tingin ko naman parang siya ang baliw sa aming dalawa.

Napatingin ako sa likod niya ng bumukas ang pinto at niluwa doon ang tatlong taong pumasok, nakasuot sila ng doctor na damit. Anong ginagawa nila dito? My eyes widened ng may biglang pumasok sa utak ko. I check-up ba nila utak ko? Hindi naman ako baliw ah. Dahan-dahan akong umatras.

Yumuko silang tatlo, "magandang umaga kamahalan." they said. Kamahalan na naman, baliw ba sila. Ang ganda ko naman para tawaging kamahalan.

"Pinatawag kami ng hari to check-up your condition." Napalaki ang mata ko, tama nga ako. Don't tell me nag e-expirement sila?

"Hindi ako baliw!" I shouted at them.

Kaya nagtataka silang tiningnan ako. May mali ba akong sinabi?

"Patawad kamahalan, we will just check-up if you are okay now." Umatras ako ng naglakad ang isang doctor papunta sa akin.

"H-huwag kang lalapit," nanginginig king sabi at unatras pa.

"Patawad kamahalan pero ayaw pa naming mamatay." Sabi ng isang doctor at isang iglap lang nasa harap ko na ang dalawang doctor. Hinawakan nila ang braso ko ng marahas kaya medyo napadaing ako.

"Bitawan niyo ko! Ano ba!" Kahit anong  gawin ko hindi padin nila tinanggal ang kamay nilang nakahawak sa akin ang lakas nila.

Lumapit sa akin ang isang doctor, may dala siyang isang injection. Kaya nagpupumilit akong tinanggal ang kamay ng mga doctor na nakahawak sa akin.