Bite Me

Chapter 2

In this world that full of heartless people kasama na ang pamilyang nag-alaga sa akin i mean nagbantay sa akin. Mahirap talaga kapag ikaw lang yung nagmahal pero sila hindi. Ano bang meron sa akin? Why people don't love me?

I'm just simple girl, I'm college student. I'm not rich pero nagpapalaki sa akin ay mayayaman. Other people said na dapat akong magpasalamat dahil swerte daw ako. May roon ako pamilya, mayaman daw ako, at makukuha ko daw lahat ng gusto ko. Nasa akin na nga ang lahat pero they don't love me.

Pinatira nga ako pero bugbog naman ang aabutin ko sa pamilyang nag ampon sa akin. They are so heartless, wala silang mga puso pero mahal ko padin sila. Hindi ko alam kung bakit ko mahal ang pamilyang yun kahit alam kung hindi nila ako mamahalin pabalik kagaya sa ginawa ko.

I live in this world na wala na ang pamilya ko. Nakita ko nga naman sila pero wala akong larawan kahit ni isa sa kanila. Sabi ng nag ampon sa akin na kapatid ng ama ko na namatay daw silang dalawa sa car crushed. Kasama din ako doon sa sasakyan, hindi ko nga alam kung bakit ako naligtas o bakit hindi nalang ako sinama at yung mas pinakamasakit birthday ko pa talaga yung araw na iyon. Kaya minsan napa isip ako bakit pa ako nabuhay kung ganito lang pala ang dadaanan ko.

Naramdaman kung tumulo ang luha ko habang nakapikit. Siguro magkakasama ko na ang mga magulang ko. Ito na yata ang oras para mawala na ako sa mundong ito. Matatapos na ang paghihirap ko sa mundong ito.

"Shaine paalam," mahinang sabi ko.

Nabigla ako ng may naramdamang brasong humawak sa bewang ko. Am i dead? Dahan-dahang kong minulat ang mga mata ko. Napalaki ang mga mata ko ng bumungad sa akin ang mapupulang mga mata niya. Kahit madilim pero nakikita ko ang mukha niya dahil sa buwan. Kukunin na ba ako ng grim ripper?

But wait, his so familiar. Who is he? Is he a God? He's like a greek god, na bumaba sa lupa para iligtas ako. But why he's eyes is red. Walang emosyon ang mukha niya. Ang lamig ng titig niya sa akin na para bang buwan.

Bakit ang tagal namin nahulog? Napatingin ako sa baba ko, napasinghap ako. Kanina pa ba ako na nasa bisig ng lalaki? Tumingin ulit ako sa kaniya. How did he save me? Imposible, am i dreaming? Or I'm just hallucinating.

"W-who are you?" Nanginginig kong sabi. Tumingin lang siya sa akin na walang bahid na emosyon. Hindi ko masyadong makita ang mukha niya dahil medyo madilim na. Nakakatakot siya. Napalunok ako ng lumapit siya sa tenga ko at bumulong.

"Hades...." sabi niya. "Olvida todo lo que viste," bulong niya. Hindi ko maintindihan ang mga sinasabi niya. Pero ikinabigla ko ng naramdaman ko ang labi niya lumapat sa labi ko.

"Good night," he said bago ako nawalan ng malay.

Nagising ako sa hindi pamilyar na lugar. Bumungad sa akin ang ilaw at ang puting kisame. Nasan ako? Anong nangyari? Did i die? Nasa langit na ba ako? Kinuha na ba ako ni Lord? Paano yung pangarap ko? Paano sila tita?

But wait.....ano nga yung nangyari? I remember nahulog ako galing sa 8th floor at may lalaking nagligtas sa akin.

Bigla akong napatayo sa hinihigaan ko.

"Jane!" Nabigla ako ng may yumakap sakin. Napadaing ako sa paghigpit ng yakap ng kung sino.

"Oh my god I'm sorry Jane, are you okay? May masakit ba sayo? Sino ang may gawa sayo nito? Gutom ka na ba?" Sunod-sunod na tanong ang lumabas sa bibig ng kaibigan ko. She looked at me, bakas doon ang pag-alala.

Ngumiti ako sa kaniya, "i-ikaw ayos ka lang ba? Uminom ka na ba ng gamot? Bakit—Aray!"

"Jane! Ano ba! Ikaw ang may galos dapat ako magtanong sayo ng ganyan." Inis niyang sabi. Napatawa nalang ako sa inasta niya. I'm really greatful that i have a friend like her.