Taekook//My Brother's Lover

✿15✿

Bi bok kokusu aliyo musunuz? Cunku ben asiri buyuk bi kaos kokusu aliyorum

🐼

🐯

Yumuşacık bir yatakta uyandım, gözlerimi yavaşça açtım vr odada gezdirdim. Bembeyaz bir odadaydım, fakat burada ne işim vardı? En son Jeongguk ile birlikte sahilden eve dönüyorduk, Jeongguk SİKTİR JEONGGUK NEREDEYDİ?! 

Gözlerimi açtığımı gören yanımdaki sarışın bir çocuk heyecanla bağırdı. 

"Uyandı! Uyandı Taehyung uyandı!" Şimdi hatırlamıştım, bu Jimin'di. 

"Bağırma lütfen, başım çatlıyor!" Diye tısladığımda hıçkırıklarını tutmak için iki elini ağzına kapattı. 

"Ö-özür dilerim, iyisin değil mi?" Başımı iki yana sallayar red ettim onu. 

"Her yerim ağlıyor, bir dakika Jeongguk o nerede? Ben böyleysem Jeongguk ne haldedir kim bilir?!" Yoongi yutkundu ve Namjoon'a baktı hüzünle. 

"Bir şey mi var? Kötü bir durum mu var, hem ne oldu bize? En son eve gidiyorduk, Jeongguk nerde?" Namjoon yutkundu.

"Taehyung Jeongguk şey," 

"NEY?!" Diye bağırdığım sırada başımda hissettiğim acıyla tısladım. "Ah başım," diye fısıldadığım sırada Jimin anında yanıma geldi ve şefkatle koluma dokundu. 

"Taehyungie sakin ol lütfen," 

"Jeongguk ney?" Diye tekrarladım zorlukla. Hoseok'un bir çırpıda söylediği şeyle bütün hayatım durmuş gibiydi. 

"Trafik kazası yapıp duvara çarparak üzerinize heyelan düştü, Jeongguk hafızasını kaybetti ve kimseyi hatırlamıyor kendini bile." 

"Ne?" Dedim zorlukla ardından yutkundum. "Onu görmek istiyorum," 

"Ama Taehyung-" diyen Seokjin'i tersledim. 

"Görmek istiyorum, dedim!" Namjoon omuzlarını düşürdü ve fısıldadı.

"Pekala, ama lütfen sakin kalmaya çalış çünkü büyük ihtimalle seni hatırlamayacak." 

Yoongi ve Jimin'i sayesinde ayağı kalkmış vücudumdaki acıları umursamadan Jeongguk'un odasına gitmiştim. Serumlu kolumla serumun olduğu direğe tutunarak Jimin ve Yoongi'nin desteğine ihtiyacım kalmadan yürüyebilmiştim. Namjoon'un bizi getirdiği odaya girmeden önce derin bir nefes verdim. Seokjin omuzuma dokundu şefkatle.

"Emin misin Taehyung?" Başımla onayladım onu. 

İçeriye girdiğimizde Jeongguk korkuyla odadaki beş kişiye ve anne babasına bakıyordu. Kai'yi, Yeonjun'u, Beomgyu'yu ve Taehyun'u hatırlamıyordu anlaşılan. Hatta anne ve babasını bile. 

Bakışları bana dönüğünde heyecanla bağırdı. 

"Taehyung! Tanrım yaşasın, iyi ki buradasın! Bu insanlar kim, ne oldu bize aklımı kaçırmak üzereyim." 

"Siktir," diye fısıldadı Jimin. "Taehyung'u hatırlıyor, hiç kimseyi hatırlamıyor ama sadece Taehyung'u hatırlıyor." Jeongguk battaniyesini iyice üzerine çekti ve küçük bir çocuk gibi bana baktı.

"Taehyung ne oluyor, korkuyorum." Yavaş adımlarla yanına gittim ve yavaşça yatakta yanına oturup elini tuttum.

"Korkma miniğim, bak ben yanındayım." 

"Ne oldu bize," diye sordu aynı ifadeyle. Zorlukla yutkundum. 

"Sanırım trafik kazası yapmışız, en son ne olduğunu hatırlıyor musun?" Başını iki yana sallayarak red etti beni. 

"Bende tam hatırlamıyorum ama hatırladığım kadarıyla anlatayım, en son seni okuldan almıştım ve sahile gitmiştik. Küçük bir kavga ettiğimizi hatırlıyorum, sahilde o sorunu çözdükten sonra eve dönüyorduk. Sonra, sonra bir kedi çıktı karşımıza frenler sanırım frenler tutmamıştı ve bende kediye çarpmamak için bir duvara çarpmıştım. Duvarın üstündeki toprak kaymış olmalı, çünkü Hoseok heyelanın altında kaldığımızı söyledi." Kocaman olmuş gözleriyle bana bakarken ekledim. 

"Fazla hatırlamıyorum bende, sadece bu kadar." Gözleri anne ve babasının olduğu tarafa döndü ve sordu. 

"Bunlar kim?" 

"Anne ve baban, diğerleri de okul arkadaşların." Kapı tarafında duran Namjoon'ları gösterdi bu sefer.

"Peki onlar?" 

"Onlar da benim arkadaşlarım," yutkundu bu sefer. 

"Hala biraz korkuyorum, odana gitmesen benimle kalsan olur mu?" Gülümsedim ve başımla onayladım onu. O sırada doktor girdi içeriye. 

"Sizi burada bulabileceğimi biliyordum Bay Kim, her neyse nasılsınız?" Jeongguk'un avucumun içindeki elini okşadım ve doktora döndüm.

"Gayet iyiyim, hatta çok iyiyim." Doktor Jeongguk'a döndü. 

"Peki ya sen Jeongguk, birilerini hatırlayabildin mi?" Jeongguk onu başıyla onayladı. 

"Bir tek Taehyung'u hatırlıyorum, diğer herkes sanki hafızamdan silinmiş gibi." Doktor onu başıyla onayladı. 

"Bu çok doğal olsa da nadir karşılaştığımız durumlardan, genelde hastalar sadece ailelerini hatırlarlar senin aileni unutup Taehyung'u hatırlaman nadir de olsa doğal bir durum." Jeongguk gülümsedi.

"Çünkü benim tek ailem Taehyung." 

Ağlarım olm ayıramadım ben bunları Jeongguk unutçaktı bi baktım sadece Tae'yi hatırlıyo dedim burdan gidem.

🐼