Beside You (L.H. + 5SOS Fanfictie) ~ Nederlands

03

De afgelopen twee weken vlogen voorbij. Mrs. Adams had afscheid genomen en de voorjaarsvakantie stond al snel voor de deur. Mijn vader en moeder hadden thuis de afgelopen tijd hard gewerkt, maar ze hadden nog niet alle spullen van het huis ingepakt en klaargemaakt voor de reis naar Zweden. Het plan was dat mijn vader na een paar maanden terug naar huis komt om samen met een of andere verhuisploeg alles in te pakken, terwijl mijn moeder dan in Zweden de Bed & Breakfast aan het klaarmaken is.

"Je mag ons komen opzoeken wanneer je maar wilt, lieverd," zegt mijn moeder voordat ze me een zoen geeft. Mijn vader knikt bevestigend en geeft me een knuffel. Ik leg mijn hoofd op zijn harde schouder en zie dat Sam enthousiast rondkijkt, terwijl Luke hem optilt en in zijn armen houdt. Als Sam een man in een net donkerblauw pak en een klein zwart koffertje achter zich aan rollend ziet lopen, wijst hij ernaar en vraagt iets aan Luke, die vervolgens knikt. Sam wilt piloot worden; hij droomt ervan om door de wolken van land naar land te vliegen. Vandaag gaat hij voor het eerst in zijn leven met het vliegtuig. Met bewondering in zijn oogjes volgt hij de piloot en begint blij in zijn handen te klappen. Luke moet lachen en komt (met Sam nog steeds in zijn armen) naar ons toelopen. Hij zet Sam op de grond neer en gaat naast me staan. Ik maak me los van de knuffel en kijk naar mijn ouders en broertje. Een inleidend geluid voor een mededeling galmt door de grote hal, gevolgd door een vrouwelijke computerstem die in verschillende talen vertelt dat de gate voor het vliegtuig naar Zweden geopend is. "Nou, dan gaan we maar," zegt mijn vader als de mededeling ten einde is. "Let goed op mijn dochter, Luke," zegt hij tegen Luke en hij legt zijn hand op zijn schouder. "Dat zal ik doen meneer Brooks," antwoordt Luke. Hij glimlacht naar mijn ouders, waarna er kuiltjes in zijn wangen verschijnen en hij zenuwachtig met zijn lippen zijn piercing heen en weer beweegt. Dan keren mijn ouders zich tot mij. "Pas goed op jezelf, Ali," zegt mijn moeder snikkend. Ze geeft me nog een zoen en veegt een verdwaalde pluk haar uit mijn gezicht. "We Skypen meteen als we zijn aangekomen, oke?" voegt ze er aan toe. Zwijgend knik ik. Mijn vader legt zijn voorhoofd tegen die van mij, kijkt me recht in mijn ogen en fluistert bijna onhoorbaar; "Stay strong, my little princess." Het (op een of andere manier) bijzondere moment wordt verbroken door Sam die mijn vader aan de kant duwt en zijn armen om mijn bovenbenen slaat. Ik til hem op en duw mijn neus tegen die van hem. "Let je goed op papa en mama?" vraag ik aan Sam. Hij knikt overtuigend en trappelt met zijn benen. Zijn zee blauwe oogjes rijken naar de grond, als teken dat hij weer neergezet wilt worden. Als ik hem op de grond heb gezet, rent hij naar mijn ouders die een eindje verderop op hem staan te wachten. Mijn moeder werpt nog een handkus toe en mijn vader zwaait naar Luke en mij. Dan draaien ze zich om en lopen achter Sam aan, die vrolijk voor hen uit rent. Luke slaat een arm om me heen en geeft me een zoen op de zijkant van mijn hoofd. Als mijn ouders in de menigte verdwenen zijn kijk ik Luke aan. "I'll protect you." zegt hij. Met die woorden lopen we het vliegveld uit.

Sloffend komt Charlie aanlopen. Haar bruine natte haar hangt losjes over haar lichtblauwe badjes. "Dit wordt gewoon ge-wel-dig!" zegt ze als ze op de bank naast me ploft. "Yeah!" reageer ik enthousiast. Ik draai me om naar Charlie, pak haar natte haar in mijn hand en begin het te kammen. De aankomende tijd trek ik tijdelijk bij Charlie en haar familie in. Ondertussen moet ik opzoek gaan naar een appartement in San Francisco om op mezelf te gaan wonen, want ik kan natuurlijk niet voor eeuwig hier blijven wonen. "We schakelen nu over naar Kitty, zij staat op de plek waar vanochtend de vreselijke vliegtuigramp is gebeurd," hoor ik de man van het journaal zeggen. "Ugh. Het nieuws," zegt Charlie met afschuw in haar stem. Haar hand grijpt naar de afstandsbediening die op het kleine bijzettafeltje ligt. "Nee, laat staan!" zeg ik snel, terwijl er een donker getinte vrouw in beeld verschijnt. Op de achtergrond is een brandend iets te zien. "Dankjewel, James. Ja, zoals je ziet is het vliegtuig nog aan het branden en zijn hulpverleners en tientallen mannen van de brandweer op zoek naar overlevenden, maar hoe het er nu naar uit ziet.." De vrouw zet haar witte tanden op elkaar en kijkt de camera in. Mijn aandacht wordt getrokken door de tekst die onder in beeld voorbij schuift; 'Neergestort vliegtuig KL 1264, richting Zweden.' Een brok vormt zich in mijn keel en een steek gaat door mijn hoofd. "Wat is er Ali?" vraagt Charlie bezorgd. Sprakeloos staar ik voor me uit, naar de beelden van het vliegtuig op tv. "Het vliegtuig vertrok vanochtend om tien uur vanuit San Francisco." Dit kan niet. Dit mag niet. "Shit man," hoor ik Charlie, die het ook eindelijk door heeft, zeggen. Ik kijk haar met mijn met tranen gevulde ogen aan. Ze slaat haar armen om me heen en ik leg mijn gezicht op haar schouder. Toen ik naar mijn ouders schreeuwde dat ze dood moesten 'vallen', meende ik dat niet! Tranen vallen geluidloos op Charlies badjas en grote trillende zuchten verlaten mijn mond. "Het spijt me, Ali," zegt Charlie en ze strijkt geruststellend met haar hand over mijn rug. Hoezo 'Het spijt me, Ali?'? Het spijt mij.

~ Okay. Er zullen af en toe Engelse zinnen in het boek staan.. En dan vraag je je misschien af; 'Waarom in vredesnaam, Roos?' Nou.. Omdat Engels vaak gewoon toffer is. ;) Wat vinden jullie van dit nieuwe hoofdstuk? Comment & vote, pls? Xx ~