Beside You (L.H. + 5SOS Fanfictie) ~ Nederlands

07

Wanneer mijn filmpje is afgelopen, is het ook het einde van de herdenking. De mensen worden door Jessica uitgenodigd om wat te drinken en lopen als een stel zombies richting de 'eetzaal'. Vanaf het podium zie ik dat Luke op me wacht. Hij slaat zijn zwarte jasje om zijn arm en geeft dan een of ander knikje dat aanduidt dat ik het volgens hem goed heb gedaan. Ik glimlach en loop dan (op de hakken waar ik nog steeds spijt van heb dat ik ze heb aangetrokken) voorzichtig het trappetje af. Als ik Luke eindelijk heb bereikt slaat hij een arm om me heen. "Ik ben trots op je, Ali," zegt hij zacht en ik lach naar hem. Ik leg mijn hand in die van hem en vouw mijn vingers dicht.

Als we in de 'eetzaal' zijn aangekomen staat er een lange rij voor het 'buffet'. Het buffet bestaat uit verschillende soorten drinken en heerlijk uitziende stukken taart die uitgestald staan over een lange met grijs tafelkleed gedekte tafel. Het lijkt alsof er iets te vieren valt en het doet me denken aan de bruiloft van tante Sheila van vorig jaar. Ik vind het ongepast, maar als Luke vraagt of ik taart wil ga ik er toch in mee. Hij stelt voor dat ik alvast ergens ga zitten en dat hij in de rij gaat staan voor het drinken en de taart. Ik knik bevestigend.

"Zijn deze plaatsen vrij?" vraag ik beleefd als ik zie dat bij een tafeltje met bejaarde mensen twee stoelen leeg zijn. Een oude man knikt en gaat dan weer verder met het roeren van zijn koffie. Het vrouwtje naast hem lijkt me te herkennen van de toespraak, glimlacht medelevend naar me en neemt dan een slok van haar thee. Terwijl mijn ogen zoeken naar Luke neem ik plaats op een van de stoelen. "Jij bent Alisson, of niet?" hoor ik een stem boven me zeggen. Ik wordt uit mijn zoektocht gehaald en kijk omhoog. Een man van een jaar of vijfentwintig staat naast me. Hij houdt een glaasje water in zijn rechter hand en leunt met zijn andere op de leuning van mijn stoel. "Ja.. Hoe weet je dat?" vraag ik een beetje argwanend. De man moet lachen; "Mooie toespraak had je net." Ooh, natuurlijk, daarom weet hij hoe het! "Dankje," zeg ik uiteindelijk. "Wat onbeleefd van me; ik heb me nog helemaal niet voorgesteld. Mijn naam is Chris." gaat hij verder. Hij steekt zijn hand naar me uit en aarzelend geef ik hem die van mij. "Alisson dus," zeg ik. "Kan ik daar zi-" "Mijn vriendje Luke komt zo," onderbreek ik hem en ik kijk weer zoekend rond. "Oh, oke," zegt Chris, met een lichte teleurstelling in z'n stem. "Daar zal je hem net hebben," zeg ik opgewekt als ik Luke zie aankomen. Als hij de tafel heeft bereikt zet hij de thee en taart neer en ploft neer op de stoel naast me. "Zo, dat duurde even, maar ik ben er," zegt Luke als hij een hap van zijn stuk taart neemt. "Dankje Lukey," zeg ik en ik schuif de thee naar me toe. Luke begint een gesprek met het oude vrouwtje. De kerel naast haar is nog steeds in zijn koffie aan het roeren en staart voor zich uit. Alsof hij in zijn gedachte op zoek is naar antwoorden. Antwoorden op de hoofdvraag die door de hoofden van alle nabestaanden en ook door de hoofden van de rest van de Amerikaanse bevolking zwerft; 'Hoe komt het dat het vliegtuig is neergestort?'. "Ik ga er maar weer vandoor." zegt Chris. Hij glimlacht naar me en glimlach terug. "Sterkte," zegt hij en dan loopt hij weg.

Als ik weer 'thuis' kom is het al begonnen met schemeren. Het was een lange, zware en emotionele dag. Ik loop de woonkamer in en zie dat Charlie in haar badjas op de bank zit en noedels om een vork heen draait. In de luie stoel zit Meredith een boek te lezen en aan de tafel zit de vader van Charlie, Nicholas, een puzzel uit de krant te maken. "Hey, Ali!" zegt Charlie enthousiast als ze mij ziet. Ze zet de kom noedels op het bijzettafeltje en loopt naar me toe. "Je hebt het echt heel goed gedaan," zegt ze trots. Ik voel dat mijn mondhoeken zich naar beneden krommen en dat er zich een brok in mijn keel vormt. Charlie geeft me een knuffel en dan een kus op mijn wang. "Het was super mooi, lieverd," hoor ik Meredith zeggen. Als ik haar aankijk geeft ze me een glimlach van 'het is goed zo, nu kan je alles achter je laten'. "Ik ga me even afspoelen denk ik," zeg ik. Charlie knikt en dan loop ik de woonkamer uit, de trap op richting Charlies slaapkamer. Mijn mobiel ligt vredig op het nachtkastje. Misschien moet ik hem daar lekker laten liggen en is het tijd om al dit sms gedoe achter me te laten. Maar mijn lichaam werkt tegen; het loopt langzaam en vermoeid naar het bed. Als ik op het bed ben neergeploft baant mijn arm zich een weg naar mijn mobiel en ontgrendelt hem.

'1 nieuw bericht' verschijnt er in beeld. Mijn hart begint ontiegelijk hard te pompen en ik voel het bloed snel door mijn lichaam gaan. Mijn vinger tikt op de melding en er verschijnt een berichtje van Mary-Lynn op het scherm. Opgelucht haal ik adem en lees het sms'je; 'Hey topper! M'n vader heeft een appartement voor je gevonden! :) x' Mary-Lynns vader is makelaar en had me beloofd om een appartement voor me te vinden. Een fijn gevoel gaat door me heen; alsof ik sterrenstof heb ingeslikt en het nu door mijn hele lichaam word verspreid. Misschien is het toch het einde van de sms'jes en is het tijd om lekker opnieuw beginnen.

~ Hey lieve lezertjes! Het spijt me echt dat dit hoofdstuk zo lang heeft moeten duren om geüpload te worden. Hopelijk hebben jullie allemaal een geweldige vakantie en maakt dit hoofdstuk (ookal is het weer kei slecht) jullie vakantie nog leuker dan dat het hopelijk al is ;) Ik hou van jullie! Lots of love - Roos ~