Beside You (L.H. + 5SOS Fanfictie) ~ Nederlands

04

Voor me uit starend lig ik op Charlies bed. Al sinds eergisteravond, na het journaal lig ik hier. Na te denken over wat er is gebeurd. En te hopen dat het allemaal maar een nachtmerrie of een grap was. Maar toen ik mezelf in mijn arm kneep bleek het toch echt de harde waarheid te zijn. In mijn ooghoeken zie ik de slaapkamerdeur open gaan en even later hoor ik zachte voetstappen dichterbij komen. Charlie gaat voorzichtig op de rand van het bed zitten en veegt een pluk haar, die vastgeplakt zit aan m'n betraande wangen, weg. "Luke heeft je al een aantal keer geprobeerd te bellen. Michael trouwens ook," zegt ze. "Ik vind het echt heel erg voor je, Ali. Ik weet ook echt niet wat ik moet zeggen om je beter te laten voelen." Met moeite probeer ik overeind te komen. Een bonkend gevoel raast door mijn hoofd. In mijn buik voelt het leeg, maar tegelijkertijd lijkt het alsof ik de wolf van de zeven geitjes ben, die tientallen stenen in z'n buik meedraagt. "Het is allemaal mijn schuld," zeg ik, terwijl er weer een lading tranen over mijn wangen stroomt. Bij elke traan die mijn 'ogen' verlaat, lijkt de steek door mijn hoofd erger te worden. "Hoe bedoel je, Ali?" vraagt Charlie die me aandachtig aankijkt. "Het is gewoon mijn schuld," antwoordt ik. Charlie schudt haar hoofd; "Tuurlijk niet, Ali." Ze staat op en loopt de kamer uit. Even later komt ze terug met een glaasje water in de ene hand en mijn mobiel in de andere. "Oja, een of ander privé-nummer heeft je ook nog een aantal keer ge-sms't." zegt ze als ze me het glaasje water heeft aangeven en mijn mobiel op het nachtkastje neerlegt. "Ik heb het niet gelezen hoor!" zegt ze snel, als ze mijn geschrokken blik ziet. Voorzichtig neem ik een slokje van het water, maar doordat mijn keel zo droog is voelt het alsof die kapot wordt geschraapt door de koude vloeistof. "Beneden staat de lunch klaar, als je wilt eten," zegt Charlie. Ze schenkt me een glimlach en loopt weer de kamer uit. Ik haal een diepe zucht en pak mijn mobiel. Met veel moeite heb ik hem, na mijn code acht keer verkeerd in te voeren, ontgrendeld. Mijn trillende vingers gaan naar de belgeschiedenis waar 11 gemiste oproepen én 6 sms'jes van Luke, 5 gemiste oproepen én 2 sms'jes van Michael, 3 gemiste oproepen van Mary-Lynn en 2 sms'jes van een privénummer staan aangegeven. Zonder dat ik het wil klikt mijn vinger op '2 berichten privé-nummer'. Er verschijnen twee berichten in beeld:

I feel so sorry for you my love.

Oh wait, I forgot to say this: never tell someone about me, or something terribly will happen. And btw.. It isn't all your fault, but mine. I set you parents up to doing all these shit. Think about it hehe

De 'stenen' in mijn buik lijken zich verdubbeld te hebben en een misselijkmakend gevoel gaat door me heen. Wie is dit? Wat moet diegene van me en wat heeft hij/zij met het vliegtuigongeluk te maken? Wisten mijn ouders wie dit was? Mijn handen beginnen nog harder te trillen. "Alisson, kom je eten?" hoor ik de stem van Charlies moeder onder aan de trap vragen. "Ja.." mompel ik, maar ik kruip weer terug onder het te warme dekbed.

Ik zit naast Luke op een bankje in het park. "Ik kan echt niet met woorden duidelijk maken hoe erg ik het vind, Ali," zegt Luke, terwijl hij voor zich uit kijkt naar de eenden die hun kopjes onder water steken en vervolgens weer trots boven komen met voedsel in hun snavels. Hij legt zijn warme hand op mijn been en wrijft rustgevend met zijn duim over mijn blote knie. Ik zie dat Michael komt aanlopen. Hij geeft me zwijgend een knuffel; zonder iets te zeggen, zegt hij al veel. "Zullen we het haar nu laten zien?" vraagt Luke na een tijdje aan Michael. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes en kijk de jongens onderzoekend aan. "Ja, is goed," antwoordt Michael. "Maar het is nog lang niet alles, ga ik van uit." voegt hij er snel aan toe. "Waar hebben jullie het over?" vraag ik. Michael en Luke kijken elkaar en daarna mij mysterieus aan. Michael opent zijn zwarte Eastpack en haalt zijn gloednieuwe laptop tevoorschijn. Hij had die laatst gekocht, omdat hij een snellere en betere laptop wilde waarop hij zijn YouTube filmpjes goed zou kunnen monteren. "We hebben iets voor je. Of naja, het is niet echt iets van óns," zegt Michael terwijl zijn laptop opstart. "Wat dan?" vraag ik nieuwsgierig. Michael gaat naar zijn YouTube-kanaal en opent een filmpje. "Kijk maar," zegt Luke. 'We denken aan je, Ali.' schuift over het scherm. Vervolgens komt er een meisje in beeld die een lucifer aanmaakt en een kaarsje aansteekt. Ze glimlacht in de camera en dan springt het beeld over naar een ouder meisje. Ook zei steekt een kaarsje aan en haalt dan een blaadje tevoorschijn waar 'I pray for you.' op geschreven staat. Mijn ogen lopen vol met tranen en een brok creëert zich in mijn keel. Na nog veel meer kaarsjes aangestoken zien worden stopt het filmpje uiteindelijk. Ik staar nog steeds naar het beeldscherm. "Bedankt," mompel ik. "Echt. Dankje," zeg ik, terwijl er weer tranen over mijn wangen beginnen te stromen. Dan hoor ik het 'meldingengeluidje' van mijn mobiel gaan. Ik veeg de tranen weg en kijk op het scherm. Ah nee.. Niet weer!

~ Sorry voor dit saaie hoofdstuk, maar het wordt echt spannender! Echt waar! I love you guys! Xx Roos ~