Beside You (L.H. + 5SOS Fanfictie) ~ Nederlands

14

~ Lieve Wattpadmensjes, het spijt me echt super erg dat ik langer dan een maand niet meer heb geupdate. Dit komt onder andere doordat ik niet echt inspiratie had voor dit hoofdstuk. Gelukkig heeft Amber (@justanotheramber) me super goed geholpen en hebben jullie dit hoofdstuk dus ook aan haar te danken. Je bent echt een topper, Amb! Verder zat ik best wel een beetje in de knoop met mezelf. Het gaat nu wel ietsjes beter.. But who cares, hier is een nieuw hoofdstuk! Enjoy! ~

Luke kijkt me bezorgd aan. "Wat doe je hier, Ali?" "Wat doe jíj hier, Luke?" vraag ik hem terwijl ik een stap naar achter zet. "Ik weet niet hoe ik dit moet zeggen," begint hij en hij wrijft met zijn vingers door zijn ogen. Ik slik een brok in mijn keel weg. Heeft Luke me al die tijd die sms'jes gestuurd? Wat denkt hij wel niet?! Mijn adem begint zich te versnellen en ik wil wegrennen, maar Luke pakt mijn hand beet. "Laat me los man! Eikel!" schreeuw ik. Een eindje verderop schreeuwen kraaien terug en ik ruk mijn hand los. Luke kijkt me vragend aan. Aan zijn gezicht zie ik dat hij zich gekwetst voelt. "Zeg nou maar; wat doe je hier Luke?!" "Waarom heb je het me niet verteld Alisson?" zegt hij. "Wat?" reageer ik bot. "Over die sms'jes. Ik maak me zorgen om je, Ali," antwoordt hij. Zijn vragende gezicht heeft zich vervormd in een bezorgde blik. "Hoe weet je dit Luke?" vraag ik verwarrend. Mijn ogen vullen zich met tranen en ik schudt mijn hoofd. Langzaam laat ik me op de grond zakken en leg mijn hoofd in mijn handen. Luke mag het niet weten. Wie weet wat er anders met hem gebeurd?! Ik schrik me rot als ik een aantal rijen verderop iemand hoor rennen. Snel kijk ik om en zie een zwarte schim wegrennen. "Hallo?" roep ik. Het gedaante stopt met rennen. Ik kijk Luke aan. Hij komt meteen in beweging en wurmt zich door de maïsplanten en rent richting het zwart geklede figuur. "Luke!" schreeuw ik hem na. Vermoeid sta ik op en ren richting het einde van de rij. Mijn voet blijft hangen achter de maïsplant die ik de heenweg had omgetrapt, waardoor ik met een klap op de grond val. Kreunend kom ik overeind en klop het grond van mijn knieën af. Dan richt ik me weer op datgene waar ik mee bezig was en ren weer verder naar de het einde van de rij. Ik zie de weg al. Nog tien meter. Nog vijf. Hijgend kom ik bij het einde aan. Te langzaam; de creep verdwijnt op zijn/haar brommer de donkere nacht in. Ik kijk naar links, waar ik Luke zie staan. Hij heeft zijn handen in zijn haar en staart voor zich uit. "Waar wacht je op?" vraag ik en ik wenk met mijn hoofd naar onze auto's die achter elkaar in de berm geparkeerd staan. Luke wijst naar de achterband van mijn auto die als een gesmolten kaas op de velg ligt. "Kak! Jouw auto dan, Luke!" Dan zie ik dat hetzelfde met Luke's auto aan de hand is, alleen dan bij een van de voorbanden. "Shit! Shit! Shit!" schreeuw ik en ik trap een steentje de straat op. De tranen die zich al die tijd in mijn ogen hebben opgehoopt, stromen over mijn wangen. Luke loopt naar me toe, legt zijn hand om mijn hoofd en trekt mijn hoofd voorzichtig tegen zijn borst aan. "Het is oke nu, Ali," fluister hij in mijn oor en geeft me een zoen op mijn voorhoofd. "Nee Luke, dat is het niet," antwoordt ik door mijn gehuil heen. "I'm here to protect you. Remember this."

"Okay, Michael is hier over vijf minuten," zegt Luke als hij ophangt. Michael komt Luke en mij ophalen aangezien er 's nachts geen garagebedrijven open zijn om onze auto's te repareren. Ik loop naar de straat richting de kant waar Michael straks vandaan komt. "Waar ga je heen?" vraagt Luke. "Weg van hier," antwoordt ik en ik gebaar naar het maïsveld dat er angstaanjagend uit ziet. "Ali, wacht," roept Luke als ik al een aantal meter gelopen heb. "Kom gewoon, Luke." "Ik heb wat gevonden!" roept hij terug. Hij schijnt met de zaklamp van zijn mobiel op een of andere ijzeren staaf. Ik loop terug. Naar mate ik dichterbij kom zie ik wat Luke gevonden heeft; een koevoet. "Hier zitten vast en zeker vingerafdrukken op," zegt Luke en hij glimlacht naar me. Hij begint te toetsen op zijn mobiel en ik zie dat hij de politie wilt bellen. "Luke, nee," zeg ik bang. "Je maakt het dan alleen maar erger," voeg ik toe. "Ali, begrijp je het niet? We kunnen er nu een einde aan maken," antwoordt Luke. "Jíj begrijpt het niet Luke! Je weet echt niet waartoe die creep in staat is. Misschien krijgen ze hem of haar wel te pakken, maar wie zegt dat er niet een hele groep achter zit? Je had je hier überhaupt niet mee moeten bemoeien," zeg ik bot. "Oke dan," antwoordt Luke met een zucht en hij doet vervolgens zijn mobiel in zijn broekzak. "I just want you to be safe," fluistert hij. Ik weet niet waarom hij fluistert. Misschien maakt het dit moment iets specialer of romantischer, ik weet het niet. In de verte zie ik twee kleine lichtstraaltjes aankomen. "Luister je wel Alisson?" Ik knik en kijk Luke aan; "Dankje." Ik ga onhandig op mijn tenen staan en geef hem een zoen. Hij slaat zijn handen om mijn heupen en ik leg mijn armen op zijn schouders. Luke's zachte lippen geven een warm getintel door aan die van mij, wat vervolgens voor een fijne warmtestroom door de rest van mijn lichaam zorgt. Het voelt net alsof ik opnieuw verliefd ben geworden. Niet dat ik dat niet meer was, maar het voelt fijn dat ik nu geen geheimen meer voor Luke heb.Geschrokken kijk ik opzij als er een auto minder dan vier meter van ons af staat en toetert. "Daar zal je Michael hebben," zegt Luke wanneer hij de zoen onderbroken heeft en naar de auto loopt. Ik glimlach even in mezelf en volg hem dan.

"Hey tortelduifjes," zegt Michael met een grijns als ik achter in de auto stap en Luke voorin plaatsneemt. Luke haalt speels zijn hand door Michaels gekleurde haar en doet daarna zijn gordel om. Hij kijkt nog even om en knipoogt naar me. Dan gaat opeens Michaels mobiel en een vrolijk melodietje vult de auto. "Yoo," zegt Michael als hij opneemt. Hij mompelt een aantal onverstaanbare dingen, eindigt met 'Is goed, joh!' en hangt dan weer op. "Ik lijk vanavond wel een taxichauffeur," zegt Michael terwijl hij de auto door de berm omdraait en zich weer op ons richt. Door de spiegel die aan de vooruit hangt zie ik dat hij een trotse lach om zijn gezicht heeft. "Hoezo?" vraag ik, omdat ik niet wil dat Michael gaat vragen wat Luke en ik hier deden. "Charlie heeft iets met haar scooter, dus die moet ik ook even oppikken," antwoordt Michael. Ik knik, ook al weet ik dat hij dat niet ziet. Luke en Michael gaan samen een gesprek aan, over wat er nog allemaal op het feest is gebeurd. Niet veel later rijden we weer de bewoonde wereld in en komen we langs allemaal gesloten winkels. Een eindje verderop zit een meisje op een muurtje voor de kerk in het licht van een lantaarnpaal. Als we dichterbij komen zie ik dat het Charlie is en stopt Michael met rijden. Charlie kijkt geschrokken op en haalt opgelucht adem als ze ziet dat wij het zijn. Ik zwaai naar haar. Ze zwaait niet terug. Ze lijkt in shock. "Ik loop wel even naar haar toe," zeg ik tegen de jongens, die nog steeds met elkaar in gesprek zijn. Ik stap de auto uit en loop richting Charlie. Ze heeft een waas in haar ogen. "Ik wist niet dat je een scooter had Charls," zeg ik terwijl ik het witte ding bewonder. "Hij is van mijn broer. Hij zal vast kwaad zijn als hij hoort dat die kapot is," antwoordt Charlie. "Nee, joh," zeg ik en ik denk aan Chris, de broer van Charlie. Het is echt een top gozer; hij doet geen vlieg kwaad. Hij is zo'n kerel die in zijn vrije tijd vrijwilligerswerk doet bij in bejaardentehuis, zo een. "Waarom was je niet op het feest? Je had me toch ge-sms't dat je er aan kwam?" vraag ik dan. Charlie kijkt bang om haar heen en wrijft dan met haar handen langs haar blote armen. "Is het goed dat ik je dat een andere keer vertel?" vraagt ze. Ze wenkt met haar hoofd naar Luke en Michael die ons afwachtend aanstaren. Ik knik en glimlach naar haar.

~ Oeeehh, wat is er allemaal gaande? Comment wat je van dit hoofdstuk vond en wat jij in het volgende hoofdstuk wilt. Misschien werk ik je idee dan wel uit en heeft het invloed op het hele verhaal ;) I love you! Xx Roos ~