My Unexpected You

Ika-dalawampu't Dalawang Kabanata

CHAPTER TWENTY-TWO

The shock was still visible on my face when I saw who they chose to singer for this round. Hindi pa nga ako nakakatapak sa loob ay parang gusto ko nang mag-back out.

Ayokong dumami yung bashers ko please lang.

Nang marinig nito ang pagbukas ng pinto ay tumayo ito sa kaniyang kinauupuan at humarap sa kung nasaan ako. Kita ko rin ang gulat sa mukha niya nang ma-recognize ako. Pero hindi rin nagtagal ay binigyan ako nito ng palakaibigang ngiti. Ginantihan ko ito habang unti-unti nang humahakbang papasok sa loob.

"Hi," bati nito nang makalapit na ako sa kanya.

"Hello," bati ko pabalik gamit ang kanilang language sabay yuko.

Itinuro nito kung saan ako pwedeng makaupo habang nag-uusap kami.

"Are you comfortable with your seat?" Tanong nito nang makaupo na ako.

"Yeah," sagot ko sa kanya habang inaayos ang upo ko. "Its okay," dagdag ko pa.

Lumipas ang ilang minuto na natahimik kami at pinapakiramdaman ang isa't isa.

"So," panimula niya matapos ang ilang minutong katahimikan. "Uhm, hehe," awkward nitong tawa nang magtama ang tingin namin.

Napangiti ako sa kinilos niya.

"Can you explain to me why you made your song?" Dagdag nito.

"Can we introduce ourselves first?" I asked when I realized that we haven't told our names to each other formally yet.

"Ah yeah. I forgot," tumawa ito ulit at kinamot ang kanyang batok. "Anyway, I'm Seventeen Jun," pakilala niya sa kanyang sarili.

Tumango lang ako bilang sagot sa kanya.

"I'm Reserché's youngest Clause," tumayo pa ako at yumuko sa kanya bilang pagbati. "So as an answer to your question earlier," paalala ko sa kanya. "I made this song because finally, after so many years for finding myself, I already have the answer," explain ko sa kanya.

"Really?" Curious nitong tanong at kinuha ang bond paper sa lamesa na nakapagitan sa aming dalawa at binasa.

"So I'm open for your opinion since you are the one who'll sing," I said in advance.

Tinapos muna nito ang pagbabasa ng lyrics bago ako tingnan ng maigi.

"What?" Tanong ko nang wala man lang itong sinasabi habang tinititigan ako.

Nakalipas pa ang ilang minuto na hindi pa rin ito nagsasalita. I am already feeling the awkwardness especially that we are now surrounded by the cameras kaya tinignan ko ang mga ito kung lahat ba ay gumagana.

"Nothing. Its just that I am impressed by your work," sabi niya bago muling tingnan ang papel na hawak.

"Thank you," I said formally. "Anyway, what do you think would be the emotion you will use to express the song?" I asked while watching him.

"Love? Happiness? Satisfaction? Choose which emotion you want me to use," sumandal pa ito sa kanyang upuan.

"I should not be the one who will chose which emotion you'll gonna use since we have different interpretation when it comes to songs," I explained.

"I know that but I am giving you a permission to challenge me," seryoso nitong sabi bago ako nginitian ng malawak.

"Are you sure? I will just give you pressure if I am the one who chose what emotion you'll gonna use," concern kong sabi habang patuloy pa rin pinapanood ang mga kilos niya.

"I am also finding out the capabilities of my talent," habang patagal ng patagal ang usapan namin ay lumalabas ang kompiyansa niya.

"Let me hear first how you'll gonna sing my song," suggestion ko.