Heartbeat 🔞

02 - At home

📱
📞Mr. Park " පුතේ... මම ජිමින්ගෙ අප්පා. "

📞Tae " අහ්.... නේ අංකල් මොකක්ද වෙන්න ඕනේ ? "

📞Mr. Park " අපේ පුතා ඔහේ ආවාද ? "

📞Tae " නෑනේ අංකල්. ඇයි එහෙම ඇහුවෙ ජිමිනා ගෙදර නැද්ද ? "

📞Mr. Park " ඔව් පුතේ. මේ ළමයා කොහෙ ගිහින්ද මන්දා. පුතාට පුලුවන් නම් පොඩ්ඩක් හොයලා බලන්න. "

📞Tae " හරි අංකල් කලබල වෙන්න එපා. මමත් බලන්නම්. "

Beep Beep

______________

උදෙන්ම ඇහැරුනු මම හැමදාම වගේ ඉක්මනට ලෑස්ති උනේ ඔෆිස් එකට යන්න. කාර් එකත් start කරන් මගක් දුර යද්දි මතක් උනේ ඊයේ ජිමින් හැසිරුණ විදිහ.

ටික වෙලාවක් කල්පනා ලෝකෙකට වැටුන මම හරි සිහියට ආවේ මගේ car එක තවත් car එකක හැප්පුන සද්දෙට.

" ආයීශ්ශ්ශ්... " නළලත් මිරිකගන්න ගමන් මම car එකෙන් බැස්සෙ සමාව ගන්න මොකද සම්පූර්ණ වරද මගේ අතේ.

ඒත් අනිත් car එකෙන් බැහැල ආව මනුස්සයව දැක්කම මගේ කට ඉබේටම ඇරුනේ දැන් මොනව වෙයිද දන්නැහැ කියලා ආය ආයම මට මතක් වෙද්දි.

" ජිමින්... "

" ජිමින් තමයි මනුස්සයෝ... මොන සිහියෙන්ද පාරේ වාහන එළවන්නෙ ආහ්... "

" මියානේ ජිමින්ශි... ජොම්මල් මියානේ... "

මම ජිමින්ට ආචාර කරලා ආයම යන්න හැදුවෙ දැනටමත් මම පරක්කු නිසා. ඒත් ජිමින් මගේ අතින් ඇදලා ගත්තෙ මගේ අත හොඳටම රිදෙන්න අල්ලගෙන.

" උඹ මේ හැමදේටම මට ණය ගෙවන්න ලෑස්ති වෙලා ඉඳපන් ඒමී. "

ඒත් එක්කම එයා මාව කිසිම හිතක් පපුවක් නැති මනුස්සයෙක් ගානට කාර් එක පැත්තට තල්ලු කරලා දැම්මා. මගේ ඇස්වලින් කඳුලු කැට වැටෙන්න නලියනවා උනත් මම ඒ හැඬුම පාලනය කරගත්තෙ තවත් මට මෙතන ලැජ්ජ වෙන්න ඕන නැති නිසා.

මම යනකොටත් එයා ඔෆිස් එකට ඇවිත් තිබුනා. මම ඇහැ කොනින් දැක්කා එයා තවත් මනුස්සයෙක් එක්ක බර කතාවක ඉතින් මම ඒ ගැන නොහිතා මගේ කැබින් එකට ආවේ මට කරන්න වැඩ ගොඩක් තියන නිසා.