Heartbeat 🔞

06 - White dress

" මතක තියා ගනින්. මේ මගේ කෙල්ල. Park jiminගේ future wife. ආයෙ උඹ නෙවෙයි මොකා කොහොම මගෙ කෙල්ලට අත තියන්න හැදුවත්.... මරනවා තොපි ඔක්කෝම.... ඒක මතක තියා ගනින්. "

රයන්ට පේන්නම එයා ඉස්සරහම මගේ තොල් උඩින් පෙක් එකක් තියපු ජිමින් එයාගේ කෝට් එක ගලවලා මගේ උරහිසින් දාලා පපුවට තුරුල් කරන්ම කිම් mansion එකෙන් එළියට ආවේ කුකීට රයන්ට කරන්න ඕන හැම දේ ගැනම උපදෙස් දීලා.

තවමත් පුංචි ඉකියක් මගෙන් පිටවෙද්දි මාවත් එයාගෙ කාර් එකට නග්නවගෙන වේගයෙන් drive කරන් ආවේ හන් ගඟ ලඟට.

පැයකටත් වැඩිය මම එයාගේ පපුවට තුරුල් වෙලා ඇඬුවා. තාමත් අඬනවා.

" ඒමී.... "

මම ඔලුව උස්සලා එයා දිහා බැලුවෙ ඇයි කියලා අහන්න. ඒත් තාමත් මගේ ඇස්වලින් එක දිගට කඳුලු ගලාගෙන ගියා. ඒ දුකටද සතුටටද එහෙමත් නැත්තම් ලැජ්ජාවටද කියලා මටවත් හිතාගන්න බැරි උනා.

" දැන් ඇඬුවා ඇති නේද ? බලන්න ඔය මූණත් කැත වෙනවනේ අනේ... "

" මට අනුකම්පා කරන්න එපා ජිමින්. Please.... "

" කවුද කිව්වෙ මන් ඔයාට අනුකම්පා කරනවා කියලා ? "

" එහෙනම් ඇයි මට මෙච්චර හොඳින් සලකන්නෙ ? "

" මම දන්නැහැ ඒමී. "

මම එතනින් එහාට එයාත් එක්ක වචනයක්වත් කතා කරන්නවත් වෙන කිසිම දෙයක් අහන්නවත් ගියෙ නැහැ.

" මට ඈතකට යන්න ඕන ජිමින්. මේ හැමදේම දාලා මට යන්න ඕන. "

ඇත්තටම මට මේ හැමදේම එපා වෙලා. මම මට ඕන ජීවිතය ගොඩනගා ගත්තා විතරයි. ඒත්... ඒත් ආයම මට මගේ ජීවිතයේ ලොකු අඩුවක් දැනෙනවා. ඒ මොකක්ද කියලා මට හිතා ගන්න බැහැ.

ජිමින් තත්පර ගානක් මන් දිහා බලන් ඉඳලා ආයම වාහනේ පාරට දැම්මෙ පුදුම හදිස්සියකින් වගේ. මට කිසිදෙයක් හිතන්න උවමනාවක් තිබුනේ නැති නිසාම glass එකෙන් එළිය බලාන ජිමින් යන තැනකට යන්න හිත හදාගත්තා.

මට ජිමින්ට ළං වෙන්න ඕනේ. ඒත් ඒක sexual attraction එකක්ද ආදරයද කියලා මට හරි තේරුමක් නැහැ. ඒත් මම මගේ හිතට බල කරගත්තා කවදාවත්ම ඒක ආදරයක් වෙන්න බැහැ කියලා.