falling down // porgola

bir

merhaba. iyi okumalar<3

...

önünde duran bilgisayardan boş bakışlarını ayırdı istemsizce. telefonuna gelen bildirime göz değdirdi. yine hürkan'dı.

ömer hemen perdeni açıp dışarıya bak

her ne kadar halsiz olsa da merak etmişti ömer. üzerindeki yorganı hafifçe aralayıp kalktı. hürkan'ın karşı camdan onu izleme ihtimalini hesaba katarak perdeyi çok az araladı.

bu kadarı bile yetmişti. ömer yüzüne yayılan gülümsemeden habersizce gökyüzüne baktı. bu en sevdiği renkti. gün batımı turuncusu. ve hürkan bunu çok iyi biliyordu.

renkler kaybolana kadar izledi. günlerdir ilk defa beyni gereksiz düşüncelerden arınmış ve yalnızca huzurla dolmuştu. bu çok nadir olan bir şeydi, ve bunun mimarı hep hürkan oluyordu.

derin bir nefes alarak kendini yeniden yatağına attı. telefonunu eline aldığında ona teşekkür etmesi gerektiğini biliyordu. ama yapmadı.

ondan gelen yeni mesajlar vardı. hepsini okudu, ama bir cevap vermedi. zaten hürkan bir cevap beklemiyordu. perdesinin aralandığını görmüştü. ömer'in biraz da olsa daha iyi olduğunu biliyordu. o yüzden bir cevap almasına gerek yoktu. hürkan sadece onun iyi olmasını istiyordu, başka hiçbir şey değil.

ömer yatar pozisyona geçtiğinde gözlerini kapattı. hazır kendini iyi hissediyorken uyumayı deneyecekti. uykuya kendini bırakırken en son düşündüğü şey hürkan'ı özlediğiydi. ama onu göremezdi, henüz değil diye düşündü.