ကြၽန္ေတာ္တို႔ မနက္ေစာေစာ မွာပဲ အားကစား႐ုံေရွ႕ ေရာက္ေနၾကတယ္။ အားကစား႐ုံရဲ႕ ခန္းမကေတာ့ မဖြင့္ေသးပါဘူး ။ ဒီေတာ့ အားကစား႐ုံေဘးက ကန္တင္း ဟာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အတြက္ နားစရာ ေနရာတစ္ခု ျဖစ္လာရျပန္တယ္။
"အမ်ားႀကီး မစားၾကနဲ႔ေနာ္ ၊ ပြဲထဲမွာ ၿငိမ္ေနရမွာ မဟုတ္ဘူး"
"ဟုတ္"
သံတူၿပိဳင္ၿပီး ဟုတ္ လို႔ ေအာ္လိုက္ၾကတဲ့အခါ အကိုသူရိန္က မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႕ၾကည့္တယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ၿပဳံးတယ္။
"တက္ႂကြေနလိုက္ၾကတာကြာ"
ကြၽန္ေတာ္တို႔ ၿပိဳင္တူရယ္မိၾကျပန္တယ္။
စားေသာက္ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ၈ နာရီ ထိုးၿပီ ဆိုေတာ့ အားကစား႐ုံတံခါးလည္း ပြင့္လာတယ္ ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို အားကစား႐ုံထဲ ဝင္ဖို႔ျပင္လိုက္တယ္။ ေငြရွင္းဖို႔ လုပ္ေနၾကတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို အကို သူရိန္က တားတယ္။
"မရွင္းနဲ႔ ၊ ထားခဲ့ "
"မဟုတ္တာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ရွင္းပါ့မယ္ ၊ အကို႔ကို အားနာဖို႔ေကာင္းတယ္"
"ငါရွင္းတာမဟုတ္ဘူး ၊ ၿပိဳင္ပြဲ အစကေန အဆုံးထိ စားေသာက္စရိတ္ကို ေက်ာင္းက ထုတ္ေပးထားတာ "
ဒီေတာ့မွ သေဘာေပါက္သြားတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဟာ ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႔ပဲ ပိုက္ဆံ အိတ္ေလးေတြ ကို ျပန္သိမ္းလိုက္ၾကျပန္တယ္ ။
*********
"မင္းတို႔ နဲ႔ ပထမဆုံး ေတြ႕မယ့္ အသင္းက သိပ္စိတ္မပူရပါဘူး ၊ ဒါေပမဲ့ ေလွ်ာ့ေတာ့ မတြက္နဲ႔ ၊ အေကာင္းဆုံး လုပ္ၾက"
ကြၽန္ေတာ္တို႔ အားလုံး မာန္အျပည့္နဲ႔ ေခါင္းညိတ္လိုက္ၾကတယ္။
လက္ေတြကို ထပ္လိုက္ၾကရင္း အသံကုန္တဲ့အထိ ဟစ္ေအာင္ လိုက္ၾကတယ္။
"We are E - Major"
ပြဲစတဲ့အခါမွာေတာ့ ငါးေယာက္က ပြဲထဲကို အရင္ ဝင္ၿပီး ၊ အျခား ငါးေယာက္က ေဘးမွာ အသင့္ေစာင့္ေနၾကတယ္။
ပထမဆုံး ၿပိဳင္ပြဲ မလို႔ ထင္ပါတယ္ ။ ကြၽန္ေတာ္ စိတ္ေတြ တအား လႈပ္ရွားေနတယ္ ။ အတတ္ႏိုင္ဆုံး ထိန္းေနေပမယ့္ ပြဲေဆာ့ရင္း ဖိအားေတြကို ခံစားလာမိသလိုပဲ။
YOU ARE READING
စိန်ပန်းတွေခင်းတဲ့လမ်းမှာ .... လျှောက်ခဲ့ဖူးပါသည်
General Fictionဒဂုံတက္ကသိုလ် ရဲ့ နေ့ရက်တွေ အကြောင်း လွမ်းမောစရာ နေ့ရက်တွေ ... ကြည်နူးစရာ အချိန်လေးတွေရယ်... ပြီးတော့ ... ချစ်ရတဲ့ သူ ရယ် 🍀 18/8/2022
