မနက္ေစာေစာမွာ ေလေအးေအးေလး တစ္ခ်က္ေြကာင့္ က်ြန္ေတာ္နိုးလာတယ္။ က်ြန္ေတာ့္ကိုယ္ေပါ္မွာ ေစာင္ပါးေလးတစ္ထည္။
"နိုးျပီလား"
ဘယ္အခ်ိန္တည္းက နိုးေနမွန္းမသိတဲ့ ဓညကေတာ့ က်ြန္ေတာ့္ကို လွည့္ြကည့္ရင္းက ျပတင္းေပါက္ ကန့္လန့္ကာကို ဖြင့္ေနတယ္။
က်ြန္ေတာ္ ဘာမွ ျပန္မေျပာနိုင္ေသးခင္မွာပဲ ဓညက ျပတင္းေပါက္တံခါးကို တြန္းဖြင့္လိုက္တယ္။
မနက္ခင္းရဲ့ ေနေရာင္ြခည္ လို့ ဆိုရမလား၊ ေနေရာင္ြခည္ေနြးေနြးေလးက က်ြန္ေတာ့္ကို လာေထြးတယ္။
"ထေတာ့ေလ၊ မနက္စာ သြားစားရေအာင္"
ဓည စကားဆုံးမွ က်ြန္ေတာ္ အိပ္ရာက ထြဖစ္တယ္။ မနက္စာ ဆိုရင္ သိပ္ျပီး စားေလ့စားထ မရွိတဲ့ က်ြန္ေတာ့္ အတြက္ ေတာ့ ဒါက ဒါက ရွားပါးလြန္းတဲ့ မနက္စာပါပဲ။
ေဈးကို သြားေနတဲ့ လမ္းတစ္ေလ်ွာက္မွာ
ဓညရဲ့ အသိေတြက လွမ္းနွုတ္ဆက္တယ္။
ဓညကလည္း ျပုံးျပုံးရယ္ရယ္ နွုတ္ဆက္ရင္း က်ြန္ေတာ့္ကိုလည္း မိတ္ဆက္ေပးတယ္။
ေဈးထိပ္နားကို ေရာက္တဲ့ အခါ မုန့္တီ ဆိုင္ကို လွမ္းျမင္ရေနျပီ။ အေယာက္ နွစ္ဆယ္ေလာက္ရွိတဲ့လူေတြဟာ မုန့္တီဆိုင္ေသးေသးေလးရဲ့ေဘးမွာ ဝိုင္းေနတယ္။
"ဓည "
"အင္း "
"မုန့္တီဆိုင္က တစ္ဆိုင္ပဲရွိတာလား"
ဓညက ရယ္တယ္။
"မဟုတ္ဘူး၊ ဒီဆိုင္က အရသာေတာ္ေတာ္ေကာင္းလို့ တန္းစီျပီးေစာင့္ေနြကတာ"
က်ြန္ေတာ္တို့ေရွ့က လူေတြ အကုန္လုံး ကုန္သြားျပီးတဲ့အခါ ဓညရဲ့ စကားက သိပ္မွန္တာကို လက္ခံလိုက္မိတယ္။
မုန့္တီ အရည္ထဲကို ထည့္ေပးတဲ့ အရိုးနြွင္ထားျပီးသား ငါးေတြက အရသာရွိလြန္းတယ္။ ငါးကို အဓိက သုံးျပီး ခ်က္ထားတဲ့ ဟင္းရည္ ပူပူေလးကလည္း အနံ့ေလးေမြွးေနသလို အရသာေလးကလည္း ေကာင္းေနတာ တစ္ခြက္ျပီး တစ္ခြက္ ေသာက္ခ်င္စရာပဲ။ မုန့္တီဖတ္ေလးေတြက ရန္ကုန္ကထက္ကို မ်ွင္မ်ွင္ေသးေသးေလးေတြပါ။ ဒါေပမဲ့ ေရာေထြးေနတာမ်ိုးမရွိဘဲ စားရတာ အရသာရွိေနျပန္တယ္။
YOU ARE READING
စိန်ပန်းတွေခင်းတဲ့လမ်းမှာ .... လျှောက်ခဲ့ဖူးပါသည်
General Fictionဒဂုံတက္ကသိုလ် ရဲ့ နေ့ရက်တွေ အကြောင်း လွမ်းမောစရာ နေ့ရက်တွေ ... ကြည်နူးစရာ အချိန်လေးတွေရယ်... ပြီးတော့ ... ချစ်ရတဲ့ သူ ရယ် 🍀 18/8/2022
