Bu,yaprakları kana bulanmış bir kardelen çiçeğinin acılı hikayesi..
"-Dikkat et sözlerinle beni yaralıya bilirsin"dedim. Arkasını dönecekken durdu.
Belli belirsiz gülüp,nefesini bıraktı.
"-Kendi kalbime silah dayayacak kadar cesaretli değilim"dedi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beyaz kardelen
5
~Kayıp~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Zaman değiştirse de birçok şeyi bazı gerçekleri değiştirmeye gücü yetmez. İnsanları değiştirir,mekanları değiştirir. Kalplerdeki duyguları değiştirir.
Ama bazen gücü gerçekleri değiştirmeye yetmez.Kayıplarda var hayatta, ayrılıklar da, hüzün de var ve bir o kadar varlığının bizi teğet geçtiği mutluluk.
Damarlarımda ki kanın akışı,Kalbimin atışı ve stresten hızlı hızlı aldığım soluklarım.Karşısında durduğum cama sertçe çarpan soluklarım camda bir buğu oluşturduğundan elimle hızlıca sildim.
O an durdu bir çok yapılanlar,yapılmamış olanlar.Yaşananlar ve yaşanmamış bir çok şey.
Ve evet dedim içimden.Göz yaşlarım yüzü mü ıslatırken.Ağladım ben senin için,senin yüzünden...
Ellerimi cama vurdum.Bilmem kaç kere dilimden hiç bir kelime dökülmedi.Ne de dökülmek isteyen kelimeler dudaklarıma ulaştı.
Bakışlarım anneme gitti.Kendini tutuyordu ağlamamak için boş boş baktı cama,içinde ne kıyamet kopuyordu kim bilir.
Dudaklarım tekrar aralandı."Öldü.."diye bildim.Şoku atlatamadan onun için ağlamak istemiyordum.On yedi yıla ihanetti belki de bu,ben beş yıl için göz yaşı dökecektim.Sadece yanımızda kaldığı bize acı tektirdiği beş yıl...
Odanın aralanan kapısından Semih bey çıktı.Bakışarım siyah perde ile kapatılan camdaydı. "Başınız sağolsun"dedi.
Daha fazla bir şey dinlemek istemedim.Annemi geride bırakıp merdivenlere doğru yürüdüm.Zemin kata kadar hızlıca indim.Kesik kesik aldığım nefeslerim, sıktığım yumruğumla hastaneden çıktım.Giriş kısmı kalabalıktı,kapıdan geçerken birine çarptım,bakışlarım yerdeydi.O an bardağın taştığını anladım,koşarak çıktım.
