Devil's Bride |Vkook|

مثل پوست مار

چشمای سنگین شده اش رو به سختی باز کرد به اتاق خالی با دیوارای مشکی خیره شد

دلش برای خونه تنگ شده بود و خستگی و بی رمقی شدیدی رو حس میکرد کی کارش به اینجا رسیده بود ؟

آه درسته با شروع اون تصمیم احمقانه ...

بازوهاشو روی تخت سپر کرد کمی بدنشو بالا اورد

با به یاد آوردن بالای جیهوپ ، به پشت کمرش خیره شد بال هاشو ظاهر کرد

بال های سفید و برفی ایش که هنوز گردهای نقره ای و سفید به هوا پخش میکردن داخل سیاهی اتاق مثل نور میدرخشیدن

لبخند بی رمقی روی لباش ظاهر شد

پاهاشو توی خودش جمع کرد سرشو روشون گذاشت
حالا باید چکار میکرد ؟
چه کاری از دستش برمیومد ؟

یعنی الان به عنوان درس عبرت مثل آدمیزاد و جیهوپ معرفی میشه؟

_ منو نبخشیدی ؟ یعنی هیچوقت دیگه نمیبخشیمو دیگه دوستم نداری؟ میدونم پاک و منزه ای ولی ... چرا بنده ای که فقط تو رو داشت اینجور در هم شکستی؟ یعنی منو فرستادی اینجا تا از درد بمیرم ؟ حتی لایق آروم مردن هم نبودم؟

اشکاش ناخداگاه از چشماش جاری شد

_ عیبی نداره من هنوزم دوستت دارم و امیدوار میمونم تا زمانی منو ببخشی ، من برعکس تو تنهات نمیذارم

.
.
.

با شنیدن صدای قفل در سرشو بالا نیورد خودشو محکم تر بغل کرد
بوی تلخی که از فرد روبروش بلند میشد به خوبی براش مشخص میکرد کی روبروش وایستاده

ابروهاش توی هم پیچیدن سعی کرد کمتر این بو و عطر تلخ وارد ریه هاش بشه

+ باید یه سری قوانین رو برات روشن کن امانوئل

صدای قدمای سنگین فرد که به تخت نزدیک میشد و عرق سردی که همزمان از کمرش میچکید باعث شد دوباره لرز به جونش بیفته

دستاشو مشت کرد توی مغزش به خودش یاداوری کرد
از هم فرونپاش نذار له شدنت و ببینه ، قوی باش امانوئل

+ یک ، وقتی من صحبت میکنم نگاهت باید به من باشه

فرو رفتن تخت روبروش حس کرد سرشو بی میل کمی بالا آورد نگاهشو به زانوی راست مرد که خودشو باهاش به تخت تکیه داده بود انداخت

+ منتظر اجرای قانون اول هستم امانوئل

تصویر پای مرد پشت چشمای اشکیش محو و محو تر میشد
نباید گریه کنی اما نباید ...
تند تند پلک زد جوشش اشک توی چشماش متوقف کرد
نگاهشو بالا آورد به دکمه های طلایی رنگ و اشرافی پارچه حریر مشکیش خیره شد

حالش از هرچی رنگ مشکیه بهم میخورد

با صدای غرش مرد سرشو بالا اورد نگاه عصبیشو توی چشمای مشکی پسر دوخت